บ้านพักท้ายไร่...
“เอ่อ...พี่คินว่าเรามากันเช้าเกินไปหรือเปล่าคะ?” วรันยาหันไปถามสามีหลังยืนเคว้งคว้างอยู่ที่หน้าบ้านของจอมพลมาร่วมห้านาที แต่ก็ไม่ใครออกมาต้อนรับ
“ไม่เช้าหรอกครับ ไอ้จอมมันตื่นตั้งแต่ไก่โห่แล้ว” ภาคินบอกพร้อมกับเตรียมจูงมือภรรยาเดินเข้าไปดูในบ้าน แต่ทว่า...เสียงมอเตอร์ไซค์ที่ดังแสบแก้วหูก็แล่นเข้ามาจอดใกล้ๆ
“สวัสดีครับคุณคิน คุณไวน์” สมชายยกมือไหว้เพื่อนรักของเจ้านายกับภรรยาคนสวย
“สวัสดีค่ะพี่สม” วรันยายกมือไหว้ชายหนุ่มที่เธอคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นอย่างดี
“สวัสดีสม ไอ้จอมอยู่ข้างในหรือเปล่า?” ภาคินถามอย่างสงสัย
“เอ่อ...รถไม่อยู่ สงสัยจะยังไม่กลับมั้งครับคุณคิน” สมชายประเมินสถานการณ์อย่างรู้สึกผิดหวังนิดๆ เพราะตั้งใจจะมาขอทานมื้อเช้ากับเจ้านาย
“อ้าว! แล้วมันไปไหน?” ภาคินถามอย่างข้องใจ ‘เฮ้อ...แล้วแบบนี้จะได้คุยกันเมื่อไหร่วะ?’
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ว่าจะมาขอฝากท้อง
