สามวันผ่านไป...
(วี ถึงยังงงง) เสียงน้ำขิงเอ่ยถามฉันขึ้นจากปลายสาย
“ถึงแล้ว ๆ เธออยู่ไหน”
(ใต้ตึกเนี่ย รีบมาเลยยย หิว)
“โอเค เดี๋ยวฉัน...” แล้วฉันก็ต้องชะงักไปเมื่อสายตาของฉันเข้าไปปะทะกับใครบางคนที่มองหน้าฉันอยู่
“...เดี๋ยวฉันรีบไป” พูดจบ ฉันก็กดวางสายก่อนจะตัดสินใจเดินตรงไปยังคณะตัวเองด้วยท่าทีปกติและเลือกที่จะไม่สนใจกับสายตาของใครคนนั้น คนที่ฉัน...บอกว่าจะไม่เข้าไปยุ่งกับเขาอีก
เสียงเพลงดังขึ้นจากหูฟังที่ฉันใส่อยู่ในขณะที่ฉันกำลังเดินออกมาจากจุดที่ไกลจากคนคนนั้นพอดี ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกอินไปกับเพลงโปรดของตัวเองในตอนนี้ ไม่น่าไปรักเธอเลย... แม้ว่าเนื้อหาของเพลงจะไม่ตรงกับเรื่องของฉันไปทั้งหมด แต่ว่าท่อนฮุคมันตรงกับความรู้สึกของฉันมาก ๆ ถ้ารู้ว่าวันนี้เรื่องราวของฉันกับเขาจะเป็นแบบนี้ ถ้าฉันเลือกได้ ฉันก็คงจะไม่ไปเผลอใจรักเขา...
หึ อย่าคิดว่าฉันเก่งเลย ฉันไม่ได้เก่งหรอก ฉันยังรู้สึ
