หลังจากที่ขับรถออกมาจากมหาวิทยาลัยได้ไม่นาน...
“เธอ...กินอะไรยัง” อยู่ ๆ ใบหน้าหล่อของคุณมาร์ตินก็หันมามองหน้าถามฉัน
“คะ?”
“ทำไมชอบให้ถามสองรอบวะ ก็ได้ยินแล้ว” คนตัวสูงเอ่ย
“เอ่อ...”
“ตอบดิ กินยัง”
“ยังค่ะ” สุดท้ายฉันก็ต้องตอบออกไปตามตรง
“ทำไมไม่กิน เดี๋ยวก็มาเป็นลมอีก”
“...” ฉันก็นั่งนิ่งทำหน้าหงอย
“อยากกินอะไร” ปากหนาถามฉัน
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวฉัน...”
“ถ้าเธอเป็นลมอีก ฉันจะไล่ออก”
“...” ฉันรีบก้มหน้าเงียบทันทีไม่กล้าพูดต่อ
“ยังไม่ได้จัดการเลยเรื่องเมื่อวาน” ใช่สิ เขาบอกว่ามีเรื่องจะคุยกับฉันนี่หน่า
“ขอโทษค่ะ” ฉันบอกออกไปเสียงเบา
“เหอะ รู้ไหม...ฉันอุ้มเธอไปบนห้องน่ะ ใช้แรงเยอะแค่ไหน”
“คะ?
“ลดน้ำหนักบ้างนะ”
“คุณ!” ดูเขาสิ
“หึ” ใบหน้าหล่อก็แสยะยิ้มหัวเราะออกมากับท่าทีของฉัน
“ตกลงจะกินอะไร” เสียงทุ้มถามฉันสีหน้าอารมณ์ดี
“คุณว่าฉันหนัก ฉันไม่กินค่ะ” ฉันตอบกลับคนตัวสูง
“
