“เจ้าอึดอัดหรือที่อยู่กับข้า” เหวินอี้หยุดเดินทันทีแต่ไม่หันหน้าไปมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านข้างเยื้องออกไปเล็กน้อย
เหม่ยอิงหยุดเดินตามและคิดในใจว่านางไม่ได้อยากจะใกล้ชิดสนิทสนมกับท่านอ๋องแปดมากนัก จากประสบการณ์ที่เจอกับตัวมา ชายหนุ่มผู้นี้แม้จะอายุเพียงยี่สิบหนาว แต่ความคิดความอ่านเกินวัยไปมาก ถึงตัวนางจะอายุใกล้วัยสามสิบ แต่ในโลกนี้นางอยู่ในร่างคุณหนูรองที่มีอายุเพียงสิบแปดหนาวเท่านั้น จะไปทันเล่ห์เหลี่ยมของบุรุษเจ้าแผนการอย่างท่านอ๋องแปดผู้นี้ได้อย่างไรกัน
‘ท่านต้องการอะไรจากข้ากันแน่’ เหม่ยอิงมองแผ่นหลังกว้างของท่านอ๋องด้วยแววตาเคลือบแคลง
เหวินอี้พยายามข่มความอยากรู้ ‘เหตุใดนางถึงไม่ตอบคำถามข้า’ ทั้งสองยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นราวสามจิบชาจนบางคนอดทนไม่ไหว ความเลือดร้อนที่ไม่เคยเป็นมาก่อนทำความอดทนของท่านอ๋องแปดขาดผึง แต่พอหันหน้าไปทางหญิงสาวกลับไม่เจอนางเสียแล้ว
“นางหายไปไหนกัน” ชายหนุ่ม
