บทที่ 4 เล้าโลม
1451 Words
“เกลียดสิ.. ฉันเกลียดพวกนายที่สุด!! หายไปจากโลกใบนี้ได้ยิ่งดี!!”
ฉันตะโกนออกไปเสียงดังลั่น รู้สึกแข้งขาอ่อนแรงจนแทบทรงตัวยืนอยู่ไม่ไหว มือของชายหนุ่มทั้งคู่ไวพอจะประคองร่างกายฉันไม่ให้ทรุดลงไปกองกับพื้น ความร้อนรุ่มมันแผ่ซ่านในกายไปหมด ร้อนจนแทบอยากเปลื้องเสื้อผ้าออกให้หมด แถมยังรู้สึกเสียววาบไปทุกส่วนโดยเฉพาะส่วนนั้นที่เริ่มรู้สึกทรมานแค่ขยับขาทั้งสองให้กลีบเนื้อเสียดสีกันไปมาเบาๆ ก็เสียวสะท้านไปทั่วร่าง มือเล็กล้วงเข้าไปใต้กระโปรงลูบคลำเนินเนื้อและร่องสาวไปมา
อา..มันเสียวไปหมดอยากได้อะไรมาเติมเต็มรูนี่จังเลย อยากมาก อา..ไม่ไหวแล้ว
“อ๊ะ ระร้อนจัง อื้อ”
“มึงเอายาให้เธอกินกี่เม็ด” เอ็ดเวิร์ดหันมามองหน้าเพื่อนอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อเห็นอาการของใบพลูที่ดูจะมีอารมณ์ความต้องการมากเกินกว่าปกติ
“สอง”
“s**t!! กูบอกให้กินแค่เม็ดเดียวไง ทำไมมึงไม่ฟังที่กูบอกบ้างวะ โธ่โว๊ย!..งั้นพาไปที่รถเลยก็แล้วกัน”
ชายหนุ่มลูกครึ่งทั้งคู่ประคองร่างบางให้เดินไปที่ลานจอดรถด้านหน้าของผับ เอ็ดเวิร์ดขึ้นไปนั่งตรงที่นั่งคนขับส่วนอากิระเปิดประตูด้านหลังให้เธอเข้าไปนั่งก่อนจะตามขึ้นไปนั่งประกบหญิงสาวไว้
ดวงตาคมมองจ้องใบหน้าแดงก่ำที่มีเหงื่อเม็ดเล็กผุดพราวขึ้นบนหน้าผาก ใบพลูตัวสั่นขณะที่ล้วงฝ่ามือเข้าไปจับกึ่งกลางกายสาวของตัวเองไว้แน่น
“อา ร้อนจังเลย ใครก็ได้ช่วยที ระร้อนตรงนี้ อื้ออ”
“คิดถึงเธอชะมัดใบพลู จะทนไม่ไหวแล้ว..ขอเอาในรถเลยได้ไหม”
“อย่าเชียวนะมึง กูขับรถอยู่มึงตาบอดหรือไง คิดจะกินเธอก่อนกูเหรอ ฝันไปเหอะ!” เอ็ดเวิร์ดตะโกนข้ามเบาะหน้าเมื่อเห็นท่าทางของอากิระที่กำลังจะทำอย่างที่พูดออกมา
“เออๆ รู้แล้วน่า ..สวยขึ้นเยอะเลยใบพลูของฉัน” จมูกโด่งเป็นสันซุกไซ้ดอมดมตรงซอกคอขาวอย่างหลงใหล
“ยะอย่า ออกไปให้พ้น อากิระ อ๊ะ..ร้อนไปหมดเลย ถะถอดเสื้อออกให้ที” ปากเล็กพร่ำเพ้อออกมาอย่างลืมตัว ปากไล่ให้ออกห่างแต่ร่างกายกลับเรียกร้องอยากได้สัมผัสจากชายหนุ่ม
มือเล็กพยายามผลักไสร่างสูงที่กำลังคร่อมบนลำตัวของเธอออก แต่แรงอันน้อยนิดจากสองมือแทบไม่ได้ทำให้คนตัวใหญ่สะเทือนเลยด้วยซ้ำ
“หึ ได้สิ จะถอดให้หมดไม่ให้เหลือสักชิ้น..แต่รอให้ถึงคอนโดพวกฉันก่อนนะ”
“อืออ..ทั้งร้อนทั้งทรมาน อา ช่วยที”
“ได้สิครับ ทรมานตรงนี้สินะ” มือหนาเลื่อนลงมาสัมผัสเนินเนื้อใต้กระโปรงสั้นที่ถูกถลกขึ้นสูงจนถึงเอวคอด แค่นิ้วเรียวสะกิดเม็ดเล็กด้านในแคมอวบเบาๆ ร่างบางก็สั่นสะท้านด้วยความเสียวซ่าน
“อ๊า ชะใช่ ช่วยหน่อย” เสียงหวานกระเส่าเอ่ยตอบ
“ถ้าอยากให้ช่วย..ถอดมันออกได้ไหม”
“อือ” ฉันรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่แต่ก็บังคับร่างกายตัวเองไม่ได้ มือเล็กเลื่อนลงไปถอดรูดจีสตริงสีดำตัวจิ๋วออกมาและปล่อยทิ้งลงด้านล่างของเบาะรถ
อากิระจับเรียวข้างทั้งสองอ้ากว้างจนกลีบเนื้ออวบอูมผลิบานออกมาให้เขาได้เชยชมความสวยงามนั้นชัดๆ ร่องเล็กและกลีบเนื้ออวบใหญ่ชุ่มฉ่ำไปด้วยเมือกใสเปียกแฉะมันวาวจนน่าดูดกิน ชายหนุ่มลอบกลืนน้ำลายลงคอขณะโน้มใบหน้าเข้าหาความสวยงามของมันอย่างอดใจไม่ไหว
“อา..สวยชะมัด สีชมพูระเรื่อเชียว” เขาแลบลิ้นออกมาตวัดลิ้มรสความหวานฉ่ำอย่างตะกละตะกลาม ดูดเลียน้ำหวานสีใสที่ถูกปล่อยออกมาเรื่อยๆ อย่างหื่นกระหาย
“อ๊าา” มือเล็กทั้งสองจับศีรษะของชายหนุ่มไว้ขณะที่เขาใช้ลิ้นละเลงปรนเปรอสร้างความเสียวสยิวจนเธอต้องร่อนเอวส่ายสะโพกส่งความอวบอูมฉ่ำหวานเข้าไปในปากของเขาอย่างลืมตัว
Rrrrrr... Rrrrrrrr..
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นขัดจังหวะทำเอาอากิระสบถออกมาอย่างหัวเสีย เขาผละใบหน้าออกจากกลางกายสาวอย่างแสนเสียดาย เขามองเสียงโทรศัพท์ที่ดังออกมาจากกระเป๋าของเธออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจเปิดมันออกและหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูออกมาดูชื่อนที่โชว์หน้าจอโทรศัพท์
“นาเนีย? ”
ยังไม่ทันที่อากิระจะพูดออกไปเสียงแหลมเล็กที่พูดออกมาจากปลายสายทำเอาเขาหยุดชะงักไปทันที
“ใบพลูแกอยู่ไหน! พวกฉันตกใจมากนะที่ไม่เจอแกในห้องน้ำ ใบพลู! แกได้ยินที่ฉันพูดไหม? ”
“ใบพลูเมานะ ฉันกำลังพากลับคอนโด” เสียงทุ้มต่ำพูดตอบ
“หา!! แกเป็นใคร! จะพาเพื่อนของฉันไปไหน!! ถ้าแกพาเพื่อนฉันไปทำมิดีมิร้าย ฉันจะแจ้งตำรวจมาจับแก จะเอาเรื่องให้ถึงโรงถึงศาลเลย”
“ไอ้บ้า! ได้ยินที่ฉันพูดไหม!!”
เสียงแว้ดๆ ที่ตะเบ็งเสียงเข้ามาในสายไม่หยุดทำเอาอากิระต้องรีบขยับโทรศัพท์ออกห่าง คิ้วเรียวขมวดเข้ากันแน่นพลางยื่นโทรศัพท์ส่งให้ใบพลู
“ใบพลู คุยกับเพื่อนของเธอซิ บอกว่าเธอจะกลับคอนโดแล้ว”
“…” ฉันนอนมองเขาตาฉ่ำเยิ้ม อาการร้อนรุ่มในกายเริ่มดีขึ้นเมื่อเขาใช้ปากกับส่วนนั้น มันทรมานน้อยลงนิดหน่อยจนอยากให้เขาช่วยทำให้ฉันเสร็จไวๆ จะได้สบายตัวขึ้นอีก
“..อยากให้ฉันช่วยอยู่ไหม? บอกเพื่อนเธอยังไงก็ได้ให้เพื่อนเธอไม่สงสัย” อากิระกระซิบเบาๆ ข้างกกหูก่อนจะขบเม้มใบหูเล็กเบาๆ ก่อนจะยื่นโทรศัพท์ไปใกล้ริมฝีปาก
“อา.. เอ่อ..ฉันรู้สึกเวียนหัว..ละเลยจะกลับก่อน อือ..ขอโทษด้วยที่ไม่ได้บอกแกก่อน อาา..”
“เสียงแกทำไมเป็นยังงั้น แล้วผู้ชายคนที่รับสายเป็นใคร มันทำอะไรแกหรือเปล่า”
“อากิระเป็นเพื่อนน่ะ คะแค่นี้ก่อนนะ”
“ดะเดี๋ยว!! ใบพ..”
อากิระยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจขณะหยิบโทรศัพท์จากมือเล็กขึ้นมากดปิดเครื่องและใส่มันกลับเข้าไปไว้ในกระเป๋าสะพายตามเดิม
“หึ เด็กดี ไว้ถึงคอนโดเมื่อไหร่ ฉันจะให้รางวัลนะ อืมม..น่ารักชะมัดใบพลูของฉัน”
“อ๊า อากิระ อื้ออ”
ลิ้นร้ายตวัดดูดเลียร่องเล็กสีสวยและขบเม้มดูดดึงกลีบอวบอย่างตะกละตะกามจนเกิดเสียงลามกดังลั่นรถท่ามกลางสายตาของอีกคนที่มองดูพวกเขาทั้งคู่อย่างทรมาน เอ็ดเวิร์ดรีบขับรถอย่างเร่งรีบเพื่อให้ถึงคอนโดโดยเร็วก่อนที่เขาจะอดทนไม่ไหว
คอนโดเอ็ดเวิร์ด
ร่างกายเปลือยเปล่าของหญิงสาวที่นอนบนเตียงกว้างกำลังถูกชายหนุ่มทั้งคู่ละเลงลิ้นเล่นเสียวกับร่องสวาทฉ่ำเยิ้มอย่างสนุกปาก
“อื้ออ อา อูยย..อ๊าา”
“ฉันไม่ใช่เด็กผู้ชายที่ไม่ประสีประสาเรื่องเซ็กซ์แบบเมื่อห้าปีก่อนแล้ว เธอจะไม่เจ็บเหมือนวันนั้นอีก ฉันจะทำให้เธอมีความสุข อา..ใบพลูของฉัน”
“หึ สุขจนชั่วชีวิตนี้ขาดมันอีกไม่ได้เลยเชียวล่ะ ชอบแบบนี้ไหมที่รัก..น่ากินชะมัดแถมน้ำยังหวานเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย”
“อ๊าา เอ็ดเวิร์ด อากิระ เสียวจังเลย อื้มม ดูดแรงๆ อ๊า”
ฉันรู้สึกตัวดีว่าตัวเองกำลังพูดอะไรออกมา ถึงใจไม่อยากแต่ร่างกายกลับต้องการมันเป็นเพราะควบคุมความต้องการของร่างกายตัวเองไม่ได้ฉันเลยเลือกจะปล่อยตัวปล่อยใจ ไม่มีเรี่ยวแรงจะดิ้นรนขัดขืนด้วยซ้ำหรือถึงมีก็คงสู้แรงผู้ชายสองคนนี้ไม่ไหว
ลิ้นร้อนของพวกเขาตวัดดูดเลียไปทุกตารางนิ้วของร่างกาย วนเวียนอยู่แบบนั้นจนร่างกายของฉันถูกละเลงไปด้วยน้ำลายใส อา..รู้สึกดีจนตัวลอย รู้สึกเสียวจนใจจะขาดรอนๆ ดีที่สุดเวลาที่ลิ้นของทั้งคู่ขยับอยู่บนส่วนนั้นของฉัน มือเล็กจับขยุ้มเส้นผมนุ่มลื่นของทั้งคู่ด้วยความซ่านเสียว
“ใบพลู คืนนี้ฉันจะทำให้เธอมีความสุขนะ” เอ็ดเวิร์ดกดจูบตรงซอกกลีบอวบนุ่มเบาๆ ก่อนจะพรมจูบไปทั่วซอกขาขาว
“อื้ออ อ๊ะๆ อาา”
- Writer
