แอร์คอนดิชันเนอร์ถูกปรับลดอุณหภูมิลงมาอยู่ที่สิบหกองศายิ่งเพิ่มบรรยากาศที่ตึงเครียดอยู่แล้วให้ดูเคร่งเครียดขึ้นไปอีก ในห้องนอนที่เย็นยะเยือกแบบนี้พวกเขาคงจะสบายตัวแต่สำหรับฉันผู้ซึ่งไม่ถูกโรคกับอากาศเย็นจัดต้องเดินไปหยิบเสื้อคาดิแกนในตู้เสื้อผ้าออกมาสวมทับชุดเดรสสั้นสายเดี่ยวสีดำของตัวเอง
เอ็ดเวิร์ดนั่งนิ่งเงียบอยู่บนเตียงนอนส่วนอากิระนั่งบนโซฟาหนังตรงมุมห้อง ส่วนฉันเลือกที่จะนั่งบนเก้าอี้ตรงโต๊ะเขียนหนังสือ มันดูจะเป็นพื้นที่น้อยนิดที่น่าจะปลอดภัยที่สุดสำหรับฉันในเวลาแบบนี้
ภายใต้ใบหน้าเรียบเฉยที่แสดงออกมาแตกต่างกับภายในอย่างสิ้นเชิง หัวใจของฉันมันกำลังเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งด้วยความวิตกกังวล ดวงตากลมโตกลอกตามองไปรอบๆ ห้องสี่เหลี่ยมที่เหมือนกรงขัง เวลานี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลังเผชิญหน้ากับเสือร้ายสองตัวที่กำลังรอเวลาขย้ำเหยื่อ
“เราค่อยคุยด้วยกันพรุ่งนี้ได้ไหม” เสียงหวานเบาหวิว ดีกรีความร้
