ตอนเช้าตรู่
เสียงไก่ที่พันไตรเลี้ยงเอาไว้กำลังโก่งคอขันมาจากรั้วหลังบ้าน แสงแดดสีทองอร่ามอาบไล้ไปทั่วไร่ข้าวโพดเขีนยขจี กำลังพลิ้วใบไสวอยู่ในสายลมของรุ่งอรุณ
“ตื่นหรือยัง... ”
พันไตรกระซิบข้างหู ขณะกำลังก่ายกอดเรือนร่างเปลือยเปล่าของดาวฉายจากทางด้านหลัง
“ตื่นแล้วจ้ะ”
หญิงสาวพลิกกายหันมาเผชิญหน้ากับเขา แขนกอด ขาก่าย ขณะซุกซบใบหน้ากับอกซึ่งรกไปด้วยเส้นขนสีดำดกหนา กระจายทั่วแผงอกกว้างของพันไตร... อกซึ่งดาวฉายหนุนนอนแทนหมอนมาทั้งคืน
“ฉันจะกลับแล้วนะ”
หล่อนบอกพลางเหลือบขึ้นมองตา เอื้อมมือลูบไล้ใบหน้าครึ้มเคราของเขาราวจะพินิจพิจารณาให้ชัดๆ
พันไตรลูบไล้แผ่นหลังละมุนของหล่อนเบาๆ หลังจากผ่านห้วงนิทราสั้นๆ มาด้วยกัน เพราะเขาตักตวงเอาอย่างตะกละตะกลามไม่รู้จักอิ่มไม่รู้จักพอ เชื่อไหมว่าตรงกึ่งกลางกายของพี่เขยกับน้องเมียคู่นี้เพิ่งหลุดแยกออกจากกันก็ตอนค่อนสว่างนี่เอง พันไตรเล่นหล่
