“อันนี้น่าอร่อย แต่อันนั้นก็น่ากินเหมือนกัน” น้ำเสียงเจื้อยแจ้วเอ่ยแถมยังตื่นตาตื่นใจกับขนมหลอกเด็กอีกด้วย ไม่สิ! มันเป็นขนมหวานต่างหาก
“กินไหมพี่ซื้อให้”
“กินค่ะแต่หนูจะซื้อเอง” จบประโยคเจ้าตัวก็เดินตรงไปยังหน้าร้านแล้วเลือกอย่างสบายใจ เป็นเค้กชิ้นเล็ก ๆ ครับมันก็น่ากินนั่นแหละแต่ผมไม่ชอบของหวานไงมันเลยไม่ค่อยอยู่ในสายตาสักเท่าไหร่
“ทั้งหมดสามร้อยบาทค่ะ”
“นี่ครับ”
“หนูจ่ายเอง” ไม่ทันที่เจ้าตัวจะหยิบเงินผมก็ยื่นให้แม่ค้าก่อนแล้ว เห็นแบบนั้นน้องจึงยื่นเงินให้ผมแทน
“เก็บไว้ซื้อขนมเถอะพี่เลี้ยงได้สบาย”
“ค่ะ! จะกินให้ยับเลยคอยดู เงินพี่คงหมดบัญชีถ้าจะเลี้ยงหนู”
“ไม่มีปัญหาครับ มารอดูกันว่าจะหมดบัญชีไหม”
“รวยนะเนี่ย”
“แน่นอน” ถึงกับส่ายหน้าให้ครับ
เลิกสนใจผมแล้วหันไปสนใจของกินในมือแทน คนอะไรกินอะไรก็ดูน่าอร่อยไปหมด
“พรุ่งนี้ให้พี่ไปรับที่ไหน”
“เจอกันที่นี่ก็ได้ค่ะ”
“ที่นี่
