CHAPTER 58
BREANA’S POINT OF VIEW
Naantig ako ng husto sa ginawang iyon ni Carlo. Ni wala ako maapuhap na sasabihin sa kaniya
" Maaring hindi ako okey ngayon, and I know that it is okey not to be okey. Huwag kang mag-alala, bukas o sa susunod pang mga mga araw magiging maayos din lahat sa akin. Pagkakataon na lang ang makapagsasabi kung kailan tayo muling magkita. Tulungan mo ako Brean. Iyon ang hinihihiling ko sa’yo."
"Tulungan? Anong tulong ang kailangan mo?" bulong ko habang pinipisil ko ang palad niya.
"Tulungan mo akong kalimutan ka. Tulungan mo akong mabuo kong muli ang buhay ko na ako lang. Huwag mo na sana akong hanapin pa. Huwag mo nang subukan pang kontakin ako.” Umiling siya. Pilit ang ngiti sa kanyang mga labi habang siya ay lumuluha. “Ang kapal kong humiling ne'to dahil a
