ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก เมื่อเช้าฉันตั้งใจจะไปหาโรสคอนโด ฉันไปจนถึงหน้าห้องเธอแล้ว แต่ในจังหวะที่ฉันจะเคาะห้องของเธอ ฉันกลับได้ยินเสียงของผู้ชายที่คุ้นเคย ที่กำลังออกมาจากห้องของโรส ฉันเลยต้องไปหาที่แอบ ในความโชคดีคือห้องของโรสติดกับทางหนีไฟ ฉันเลยมีที่แอบ เสียงประตูที่เปิดออกมา มันดังมาพร้อมกับเสียงหญิงสาวที่หัวเราะคิกคักมีความสุข
“ไปทำงานพร้อมกันแบบนี้ก็ดีนะ เหมือนเราได้เป็นแฟนกัน ต้น โรสรักต้นมากนะ สัญญา ว่าต่อจากนี้จะไม่งี่เง่า ไม่เรียกร้องความสนใจแล้ว” เสียงเพื่อนที่คุ้นเคยมันฟังดูมีความสุขเหลือเกิน
“เราคบกันไหม”
“แล้วผิงล่ะ ผิงจะเสียใจนะ” อย่างนอยแกก็ยังนึกถึงใจฉันได้บ้าง
“แต่ต้นรู้ใจตัวเองแล้วว่ารักโรส รักมาตลอด รักมาตลอด 2 ปีเลย” เสียงที่ค่อยๆเบาลงของคนที่เดินห่างออกไป มันเหมือนมีดกรีดกลางใจฉัน ฉันเอง ฉันเองที่เป็นคนมาที่หลัง คนที่เลวไม่ใช่โรส แต่เป็นเพื่อนอย่างฉันเอง
.
