ในยามเช้า พี่ตะวันให้ชัยไปส่งโรสที่ฝั่ง เหลือเพียงแค่ต้นที่มีอาการไข้และสภาพเละจนดูไม่จืด โรสไม่ได้หันมามองต้นสักนิด ทิ้งต้นเอาไว้แบบไม่ใยดี ใครๆก็ต้องรักชีวิตตัวเองสินะ
“พี่ตะวันจะเอายังไงต่อคะ”
“ตีหมาแล้ว ก็คงให้ข้าวละมั้ง ทำไมสงสารมันรึไง อย่ามามีชายอื่นในใจนอกจากฉัน” นิ้วเรียวยาวหยิกเข้าที่แก้มของฉัน พร้อมกับสายตาที่หรี่มองอย่างไม่พอใจ ที่ฉันสนอกสนใจ คนที่กำลังป่วย
“อะไร!!! พี่กำลังคิดอะไรพิลึก ฉันแค่ถามเองนะ คนอะไรคิดไปเองเก่ง” แล้วฉันไปมีพี่ในใจตอนไหน!!!! มิทราบ ก็อาจจะมีนิดนึง ก็แค่นิดเดียว
“คืนตัวโรสกลับไป มันต้องมีอะไรตามมาแน่ๆ ทำไมมันถึงอยากหมั้นกับเธอจัง โรสไม่น่าจะใช่คนยอมเป็นรองเธอแน่ๆ ถ้าเธอหมั้นกับองอาจ แล้วโรสจะไปอยู่ที่ไหน เป็นเมียน้อยองอาจเหรอ ไม่มีทางหรอก ทุ่มสุดตัวขนาดนี้ เพื่อเป็นเมียน้อย” พี่ตะวันพูดออกมามีเหตุผล โรสไม่มีทางยอมหรอก แต่โรสจะทำทำไม
“สงสัยเมียพ่อ
