“เอ่อ...” ไพลินยังคงเขินอายกับสถานะใหม่ที่ตัวเองได้รู้ โล่งใจที่ตัวเองสามารถรักพี่ใหญ่ได้แบบที่ไม่อึดอัด แต่เร็วเกินไปหรือเปล่าที่ชายหนุ่มจะรุกเร้าเธอไวขนาดนี้ ปล่อยให้หัวใจดวงน้อยที่เฝ้าปรารถนาผู้ชายตัวใหญ่ นามพี่ใหญ่คนนี้ได้ปรับตัวบ้างไม่ดีหรือ
“นะนะพี่ใหญ่อยากเป็นอย่างอื่น”
“อยากเป็นอะไรคะ”
“เดี๋ยวพี่ใหญ่ค่อยๆ บอกด้วยการกระทำ” ว่าพลางร่างบอบบางจึงถูกดึงเข้ามาประชิดร่างใหญ่หนาแกร่งกล้าอีกครั้ง
“พี่ใหญ่ก็...” หญิงสาวขวยเขินจนกลายเป็นขัดขืน
หากแต่พี่ใหญ่มีหรือจะยอม เขาต้องการไพลินจวนจะตายอยู่แล้ว คิดดูเลี้ยงดูมาเกือบยี่สิบปี แล้วยังหลงรักอีกตั้งแต่ไพลินอายุสิบห้า มาจนบัดนี้ความรู้สึกที่แปรเปลี่ยนพอกพูนสะสมนานถึงห้าปี เขาทนได้อย่างไร กับการต้องแบกรับความอึดอัดไว้อย่างนี้
ในเมื่อสารภาพความในใจกันแล้วเขาขอชื่นใจสั
