เพราะอินดี้หรืออะไรนั้น ‘ขุนพล’ มิอาจทราบได้ เขารู้แต่ว่าการทำธุรกิจกับที่บ้านเป็นเรื่องชวนปวดหัวแม้ว่าเขาจะทำได้ดีก็ตาม เขาเนิร์ดและคลั่งหนังสือเกินกว่าจะเป็นนักธุรกิจ การเป็นครูน่าจะเหมาะกับหนอนหนังสืออย่างเขามากกว่า
แต่หารู้ไม่ว่าการหลงเข้าไปในร้านหนังสือโกโรโกโสในวันนั้นพร้อมกับอุดมการณ์ในการเป็นครูภาษาไทยเต็มเปี่ยม จะทำให้เขาได้หนังสือเรื่อง ‘วันทอง’ มาไว้ในครอบครอง มันคงจะดีกว่านี้ถ้าหากหนังสือนั้นอุดมไปด้วยตัวอักษร ไม่ใช่มีเพียงรูปวาดของผู้หญิงในชุดไทยเท่านั้น แย่กว่านั้นคือเขาดันตกหลุมรักผู้หญิงในภาพวาดนั้นเสียด้วย
เก็บเอาไปนอนฝัน เผลอไผลคิดไปว่าหากได้มาเป็นเมีย เขาคงเป็นผู้ชายที่มีความสุขไม่น้อย โดยไม่คาดคิดว่าหลังจากผล็อยหลับไป ตื่นขึ้นมาแล้วจะเจอนวลน้องนอนมองหน้าเขาในระยะประชิดชนิดหายใจรดกัน
เธอมาจากไหน!? แล้วเป็นใคร!? ทำไมถึงมาอยู่ตรงนี้!?
“น้องชื่อวันทอง แต่อย่าเรียกน้องว่าวันทองเลย เรียกพิมพิลาไลยเถิด”
ดวงตาเบิกโพลงยิ่งกว่าเดิมทั้งที่สติสัมปชัญญะยังกลับมาไม่เต็มร้อย
วันทองหรือ? ยะ...อย่าบอกนะว่าเธอคือนางวันทองที่หลุดออกมาจากหนังสือเล่มนั้น!?
๏ นางวันทองสองใจใครเล่าขาน
เป็นตำนานพื้นบ้านแสนปวดหัว
กล่าวหานางทำชายใจมืดมัว
ทั้งที่ตัวเหล่าชายแสนจัญไร