"...." เธอนั่งบีบมือตัวเองพร้อมความอึดอัดที่คุกรุ่นภายในรถหรูของมาร์คัส ตั้งแต่ออกจากโรงแรมมาเธอคิดดีกับผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลยต่อหน้าครอบครัวทำตัวเป็นเทพบุตร ลับหลังซาตานดีๆนี่เอง
คนตัวเล็กขยับออกห่างจากมาร์คัสเรื่อยๆตนตัวแทบติดประตูอีกฝั่ง การกระทำของคามิลล่าเริ่มทำให้มาเฟียหนุ่มเกิดความรำคาญเพราะเธอขยับออกห่างจนตัวติดประตูอีกฝั่งราวกับรังเกียจเขา
"ขยับกลับมา"
"ฉันจะนั่งตรงนี้"
"ฉันพูดดีๆด้วยแล้วนะ"
"ไม่ ฉันอยากนั่งตรงนี้"
มาร์คัสสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเพื่อระงับอารมณ์โกรธที่อยู่ภายในเอาไว้ คามิลล่าคือผู้หญิงคนแรกที่ทำให้เขาไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม
พรึ่บบ!
"อ๊ะ! ปะ..ปล่อยฉันนะอะ..ไอ้มาเฟียบ้า!" เสียงแหลมหวีดร้องโวยวายอย่างไม่พอใจกับการกระทำอุกอาจของมาร์คัส เธอนั่งของเธอดีๆเขากลับอุ้มเธอมานั่งบนตักทั้งที่รถยังวิ่งอยู่ "อย่ามาแตะต้องตัวของฉัน..."
แกร๊ก!
ร่า
