ตอนที่ 20 ให้โอกาส
ฉันเก็บของที่จำเป็นใส่กระเป๋าใบเล็กๆ แต่งตัวด้วยเสื้อยืด กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ เตรียมตัวกลับบ้านตามที่สัญญาไว้กับมิวตั้น และทำบุญครบร้อยวันให้กับพี่เม่นพี่ฝน
หลินไม่ได้กลับในสัปดาห์นี้ ฉันจึงคิดว่าจะกลับรถตู้โดยสาร เลยต้องรีบออกไปแต่เช้า เพราะคิวรถตู้แน่นมาก
พอลงมาถึงหน้าหอพักก็เจอกับคนที่หายหน้าหายตาไปหลายวัน พี่สิงห์เหนือเดินตรงมาที่ฉัน ดึงกระเป๋าในมือไปถือไว้
“เดี๋ยวกลับด้วยกัน”
ฉันไม่ปฏิเสธเพราะรู้ว่ายังไงก็ไม่ได้ผล เลยเดินไปขึ้นรถแต่โดยดี พลางนึกในใจว่าหลินต้องเป็นคนส่งข่าวให้พี่สิงห์เหนือรู้แน่ๆ ว่าฉันจะกลับวันนี้
เราออกเดินทางมาได้สักพัก ต่างคนต่างเงียบ ไม่ได้พูดอะไรกัน บรรยากาศดูอึดอัดยังไงแปลกๆ
“มิ้ม” พี่สิงห์เหนือเป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นมาก่อน
“...”
“เรื่องวันนั้น พี่ต้องขอโทษแทนแบมด้วยนะ”
“ค่ะ”
“พี่กับแบมเราไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“ค่ะ”
“พี่เคลียร์กับแบมแ
