ตอนที่ 3 จดหมายฉบับแรก

1258 Words

Part สิงห์เหนือ ที่โรงงานอาหารในโรงเรียน ตอนนี้ข้างๆ ผมเต็มไปด้วยแฟนคลับรุ่นน้องหกถึงเจ็ดคน ที่ชวนผมมาทานข้าวด้วย จะปฏิเสธก็ไม่ได้ครับ ที่บ้านแม่สอนให้เป็นสุภาพบุรุษ (เหรอ?) ผมย้ายมาจากจังหวัดอื่นครับ มาเข้าเรียนมัธยมปลายที่นี่ ตั้งแต่เข้า มอสี่ผมก็ลงเล่นบาสให้ทีมโรงเรียนจนมีแฟนคลับเยอะแยะ แต่ผมไม่เคยรำคาญแฟนคลับผมนะครับ เอาของฝากมาให้ผมรับหมด แต่มีสิ่งเดียวที่ผมขอน้องๆ แฟนคลับเอาไว้คือเฟซบุ๊กและเบอร์โทรศัพท์ ที่ผมคิดว่าอยากให้เป็นส่วนตัวกับคนที่ผมสนิทและรู้จักจริงๆ เท่านั้น แต่มีข้อแม้ให้ผมลงรูปบางส่วนเปิดสาธารณะเพื่อเอาใจแฟนคลับบ้าง แต่ก็นานๆ ทีครับ เมื่อเช้าน้องมิ้ม เพื่อนในกลุ่มน้องหลินน้องสาวของหยางเฟย เอาถุงเล็กๆ มายื่นให้ผม ข้างในมีจดหมายกับของในกล่องใบเล็กๆ คงจะรับฝากมาจากแฟนคลับคนใดคนหนึ่งนั่นแหละ เพราะดูท่าว่าน้องเขาคงไม่น่าจะปลื้มผม(หรือผู้ชายคนไหนๆ) ก็ดูสิครับ ตอนนี้น้องมิ้มมีรุ่นน้องมานั่งเฝ้า ไม่รู้คุยอะไรกัน น้องทำหน้าตื่นๆ แล้วพูดอะไรสักอย่าง ก่อนจะลุกเอาจานไปเก็บแล้วเดินออกไปเลย ‘ทอมหรือเปล่าว่ะ’ ‘แต่ก็น่ารักดี’ ผมนึกในใจ จนกระทั่งถึงตอนพักเที่ยง โรงอาหารคนแน่นเหมือนเดิมครับ แต่ไม่ต้องห่วงเรื่องจองโต๊ะกินข้าว แฟนคลับของผมจัดการให้ตลอด ทั้งๆ ที่บอกปฏิเสธไปแล้ว ไม่ใช่เพราะเกรงใจแฟนคลับนะครับ เกรงใจคนอื่นมากกว่าที่มาก่อนแต่ยังไม่มีที่นั่ง ผมนั่งกินข้าวตามปกติ วันนี้ไม่ได้มานั่งกินกับพวกไอ้หยางและไอ้ธันครับ พวกมันเข้าไปคุยกับครูฉลวย เรื่องหัวข้อโครงงาน สักพักผมก็ได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงโต๊ะข้างหลังเรียกชื่อน้องมิ้ม บอกว่าจองโต๊ะให้ และนั่งฟังการสนทนาอย่างไม่ตั้งใจจนเกือบสำลัก “หนูมาจีบพี่มิ้มค่ะ” น้องคนนั้นพูด ตามด้วยเสียงแซวของเพื่อนในกลุ่มของน้องมิ้ม สักพักน้องคนนั้นก็ขอตัวไปเรียน เดินจ้ำอ้าวออกไปเลยครับ ‘มีแฟนคลับกับเขาด้วยแฮะ’ ผมนึกในใจ แล้วอมยิ้มที่น้องมิ้มเสน่ห์แรงไม่เบา ********************* เลิกเรียนแล้ว วันนี้ผมไม่มีซ้อมบาสครับ แต่มานั่งเล่นข้างสนามบาส ดูพวกน้องๆ มัธยมต้นเขาซ้อมกันแทน ไอ้หยางเป็นคนคุมน้องแทนครูพละครับ ที่จริงเป็นหน้าที่ผม แต่วันนี้ขี้เกียจอย่างไรไม่รู้ สักพักน้องหลินกับเพื่อนในกลุ่มก็เดินมาอยู่ข้างๆ ผม น้องยิ้มกับน้องมนเป็นแฟนคลับที่น่ารักเหมือนคนอื่นๆ ครับ ไม่เคยรบกวนหรือมาเกาะแกะให้ผมลำบากใจเลย ส่วนอีกคนหน้านิ่งๆ ครับ น้องมิ้ม แต่ผมยิ้มให้ น้องเขาก็ยิ้มตอบเล็กน้อย ตามมารยาทปกติ แต่ยังดูเกร็งๆ “ไงมิ้ม ได้ยินข่าวว่ามีสาวมาจีบ” ผมถามแซวเธอออกไป เพื่อลดอาการเกร็ง และเพื่อให้ดูสนิทกันมากขึ้น “ฮะ!!!” “ฮ่าๆ ๆ พี่สิงห์ไปแซวมันอ่า มันยิ่งเครียดๆ อยู่” หลินพูดพลางหัวเราะไปด้วย “เครียดทำไม ไม่ชอบเหรอ?” ผมถามยิ้มๆ “จะชอบได้ไงล่ะคะพี่สิงห์ ไอ้มิ้มมันไม่ได้ชอบผู้หญิงสักหน่อย” “ไอ้มิ้มมันสายลุย ไม่ใช่สายหวานค่ะ” มนกับยิ้มช่วยแก้ตัวแทนเพื่อนแบบขำๆ ที่พี่สิงห์เหนือเข้าใจผิดเหมือนคนส่วนใหญ่ในห้องเรียน(และน้องมีนา) “อ้าวเหรอ! พี่ขอโทษที่แซว” “ไม่เป็นไรค่ะ” น้องมิ้มหน้าแดงถึงใบหูเลยครับ สงสัยเขินเรื่องรุ่นน้องมาจีบที่ผมเพิ่งแซวไป “เด็กใหม่เหรอเราอะ พี่ไม่คุ้นหน้า” ผมชวนเธอคุยต่อ “ค่ะ” “ตั้งใจเรียนล่ะ” “ค่ะ” “พูดเป็นแค่คำเดียวเหรอ” “ค่ะ....เอ่อ คือ....” “ถ้าไอ้มิ้มมันไม่อยากพูด ชวนมนกับไอ้ยิ้มคุยแทนก็ได้นะคะ พวกเราคุยเก่งค่ะ” น้องมนเห็นเพื่อนอ้ำอึ้งเลยพูดเสนอตัวขึ้นมาคุยแทน ผมคิดว่าน้องมิ้มน่าจะเป็นคนที่โลกส่วนตัวสูงพอสมควร ********************* ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ กำลังจะเข้านอน ก็คิดได้ว่าลืมเอาสมุดการบ้านใส่กระเป๋านักเรียน เลยลุกขึ้นไปหยิบสมุดบนโต๊ะมาใส่กระเป๋าไว้ แล้วก็เห็นถุงที่แฟนคลับฝากน้องมิ้มเอามาให้ ผมเปิดดู ข้างในเป็นจดหมาย ซองสีเขียวอ่อน และมีกล่องใบเล็กๆ ที่ผมยังไม่ได้แกะออกมาดู ตัดสินใจแกะกล่องสีน้ำตาลเล็กๆ นั้นออกมา ก็พบกับพวงกุญแจรูปบาสเกตบอลสีส้มอิฐ งานค่อนข้างดีเลยแหละ นุ่มๆ เด้งๆ ผมยิ้มแล้วก็เอามาห้อยไว้ที่กระเป๋านักเรียน ‘เข้าใจเลือก’ ปกติส่วนใหญ่แล้วผมได้แต่ขนม กับโหลใส่ดาวกระดาษ และหัวใจกระดาษ จากพวกแฟนคลับครับ ตอนแรกผมไม่คิดจะอ่านจดหมายหรอกครับ เพราะเนื้อหาข้างในคงไม่พ้นเรื่องสารภาพรักอะไรทำนองนั้น แต่ของฝากถูกใจ และสีของซองที่ไม่หวานแหววต่างจากของแฟนคลับส่วนใหญ่ มันดูน่าสนใจดี ผมเลยตัดสินใจเปิดซองจดหมายสีเขียวอ่อนออกมาอ่าน เพื่อไม่ให้เสียน้ำใจแฟนคลับครับ ///——————————————— ถึงพี่สิงห์เหนือ สวัสดีค่ะ หนูไม่กล้าบอกชื่อจริงๆ กับพี่ จะขอเรียกแทนตัวเองว่า ‘วิว’ นะคะ วิวชอบพี่สิงห์เหนือค่ะ พี่เท่มาก เห็นครั้งแรกก็รู้สึกดีมากๆ รู้สึกดีจนไม่กล้าบอกไปตรงๆ ว่าชอบพี่ กลัวพี่ปฏิเสธเหมือนแฟนคลับคนอื่นๆ วิวเลือกที่จะเขียนจดหมายมาสารภาพกับพี่ และคิดว่าพี่คงปฏิเสธวิว และให้วิวอยู่ในฐานะแฟนคลับเหมือนคนอื่นๆ วิวเข้าใจค่ะว่าการที่แอบชอบคนดังแบบพี่มันไม่มีทางสมหวังหรอก แต่วิวเลือกที่จะบอก ดีกว่าเก็บเอาไว้ในใจและมาเสียใจทีหลัง เพราะอย่างน้อยถึงพี่จะปฏิเสธ แต่ก็ได้พูดได้บอกมันออกไปแล้ว เอาไว้วิวพร้อมและกล้ากว่านี้ วิวจะมาสารภาพกับพี่ด้วยตัวเองนะคะ ถึงตอนนั้นพี่จะให้คำตอบวิวว่ายังไง วิวก็จะยอมรับในคำตอบนั่นค่ะ ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ WIW 28/5/2xxx ปล.ไม่ชอบคนส่งจดหมายแต่หวังว่าจะชอบพวงกุญแจนะคะ ———————————/// ผมอ่านจบก็รู้สึกปกติครับ ไม่ได้ตื่นเต้นดีใจอะไรมากมาย เพราะเนื้อหาในจดหมายไม่ได้ต่างจากฉบับอื่นๆ ที่ผมเคยได้รับสักเท่าไร ก็เลยชินแล้วกับการมีผู้หญิงส่งจดหมายมาสารภาพความในใจ ผมพับจดหมายใส่ซองสีเขียวอ่อนของมันไว้ แล้วนำเอาไปรวมกับฉบับอื่นๆ ในกล่องกระดาษที่ส่วนมากจะเอาไว้ใส่จดหมายของแฟนคลับ ที่ส่วนใหญ่จะใช้ซองสีชมพูและสีฟ้าอ่อนๆ ส่งมาให้ผม ผมรู้สึกสนใจสีเขียวอ่อนของซองจดหมายเบาๆ ก่อนที่ผมเข้านอนตามปกติเหมือนทุกวัน ‘ไม่เหมือนใครจริงๆ เจ้าของจดหมายฉบับนี้’ *********************

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more