When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
เมื่อตัดสินใจแล้ว การเดินหน้าต่อมันคือทางเลือกที่ดีที่สุด ตวิษาจึงรอจังหวะที่แดนไทยพามารินออกไปข้างนอก เธอจึงถือประเป๋าใบเล็กสองใบเดินออกไปเรียกแทกซี่ นายชมจะไปส่งเธอ แต่ตวิษาไม่ยอม เธอไม่ต้องการให้คนในบ้านรู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหน เมื่อถึงวันที่เธอพร้อมที่จะหย่า ตวิษาจะติดต่อกลับมาเอง และเมื่อหญิงสาวก้าวออกจากเซฟโซนของตัวเอง เธอก็รู้สึกอาลัยอาวรณ์กับที่นี่แต่เธอไม่สามารถอยู่ที่นี่ต่อได้จริงๆ เพราะเธอไม่อยากเกลียดแดนไทยไปมากกว่านี้ เขาคือความรักครั้งแรกของเธอ รักที่เธอไม่กล้าบอกใคร รักที่เธอไม่หวังจะได้ครอบครอง แต่เหมือนกับว่าคุณจักรพันธ์และคุณวลัยภรณ์รู้ ท่านทั้งสองเลยเขียนพินัยกรรมออกมาแบบนี้ แต่มาวันนี้เธอกำลังจะเกลียดคนที่เป็นรักแรกของเธอ เพราะฉะนั้นเธอจึงเลือกที่จะเดินจากไป ก่อนที่เธอจะรู้สึกเกลียดเขา ลาก่อนบ้านวัฒนะมงคล บ้านที่เธอรักและผูกพันมาก หลังจากนี้เธอคงไม่มีโอกาสได้กลับมาที่นี่