เห็บเหา...1

627 Words

“ค่ะ ตาวไม่อยู่ที่นี่ฟรีๆ หรอกค่ะ ตาวจะจ่ายให้พี่แดนทุกบาท” ตวิษาเอ่ยออกมาด้วยความปวดใจ เธอไม่อยากทนอยู่ที่นี่ เธอเหนื่อยเหลือเกิน ถ้าขืนเธอยังอยู่ที่นี่ต่อความรู้สึกดีๆ ที่เธอเคยมีให้กับแดนไทยมันอาจจะค่อยๆ หายไป จนเปลี่ยนเป็นเกลียดเข้าสักวัน “ก็ดีที่รู้จักบุญคุณข้าวแดงแกงร้อนที่เลี้ยงเธอมา” แดนไทยยังไม่หยุดพูดจาร้ายๆ ใส่หญิงสาว “ไม่ลืมแน่นอนค่ะ ไม่มีธุระอะไรอย่างอื่นแล้วใช่มั้ยคะ” ตวิษาเอ่ยถามกลับเชิงประชด “ไม่มี จะไปไหนก็ไปเถอะ แค่ไม่ลืมหน้าที่ของเธอเท่านั้นแหล่ะ” แดนไทยทำท่าทางไม่ใส่ใจ ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วเขาแอบชำเลืองมองหญิงสาวอยู่ ทางด้านตวิษาก็เดินออกมาจากบ้านด้วยความไม่พอใจ ตั้งแต่วันนี้ไปเธอจะไม่ขอพึ่งบุญบารมีอะไรของตระกูลวัฒนะมงคลอีกแล้ว เธอจะยืนด้วยลำแข้งของตัวเอง เธอจึงเลือกที่จะเดินทางไปสมัครงานด้วยรถเมล์ แทนที่จะใช้คนขับรถของที่บ้านเหมือนดังที่ผ่านมา ทำให้นายชมที่กำลังเ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD