When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“ค่ะ ตาวไม่อยู่ที่นี่ฟรีๆ หรอกค่ะ ตาวจะจ่ายให้พี่แดนทุกบาท” ตวิษาเอ่ยออกมาด้วยความปวดใจ เธอไม่อยากทนอยู่ที่นี่ เธอเหนื่อยเหลือเกิน ถ้าขืนเธอยังอยู่ที่นี่ต่อความรู้สึกดีๆ ที่เธอเคยมีให้กับแดนไทยมันอาจจะค่อยๆ หายไป จนเปลี่ยนเป็นเกลียดเข้าสักวัน “ก็ดีที่รู้จักบุญคุณข้าวแดงแกงร้อนที่เลี้ยงเธอมา” แดนไทยยังไม่หยุดพูดจาร้ายๆ ใส่หญิงสาว “ไม่ลืมแน่นอนค่ะ ไม่มีธุระอะไรอย่างอื่นแล้วใช่มั้ยคะ” ตวิษาเอ่ยถามกลับเชิงประชด “ไม่มี จะไปไหนก็ไปเถอะ แค่ไม่ลืมหน้าที่ของเธอเท่านั้นแหล่ะ” แดนไทยทำท่าทางไม่ใส่ใจ ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วเขาแอบชำเลืองมองหญิงสาวอยู่ ทางด้านตวิษาก็เดินออกมาจากบ้านด้วยความไม่พอใจ ตั้งแต่วันนี้ไปเธอจะไม่ขอพึ่งบุญบารมีอะไรของตระกูลวัฒนะมงคลอีกแล้ว เธอจะยืนด้วยลำแข้งของตัวเอง เธอจึงเลือกที่จะเดินทางไปสมัครงานด้วยรถเมล์ แทนที่จะใช้คนขับรถของที่บ้านเหมือนดังที่ผ่านมา ทำให้นายชมที่กำลังเ