When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“งั้นเรากลับบ้านเราก่อนนะ คิดถึงเตียงที่บ้านเหลือเกิน” มารินรีบบอก ก่อนจะลุกขึ้นไปเก็บกระเป๋ากลับบ้าน “ให้เราไปส่งรินนะ” แดนไทยเอ่ยด้วยความเป็นห่วง “ไม่ต้องหรอก อยู่ทบทวนความรู้สึกของตัวเองเถอะ โชคดีนะเพื่อน” มารินกล่าวก่อนจะเดินจากไป ในขณะที่แดนไทยนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย เขาจะทำยังไงดี เขารู้สึกยังไงกับตวิษา นั่นเป็นสิ่งที่เขายังตอบตัวเองไม่ได้ สองเดือนต่อมา... แดนไทยมาดักรอตวิษาอยู่ที่หน้าบริษัทของเธอ แต่ตวิษาก็ไม่เหลียวมองเขาเลยสักนิด เธอทำเป็นเมิน ไม่สนใจเขา ทั้งที่ในใจก็หวั่นไหวอยู่ลึกๆ “เดี๋ยวสิตาว อย่าเพิ่งไป พี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อย” แดนไทยเดินไปขวางหญิงสาว “ถ้าเป็นเรื่องหย่านัดวันมาเลยค่ะ ส่วนเรื่องมรดก ตาวคุยกับคุณทนายแล้ว ถ้าเราหย่ากัน มันไม่ได้มีผลอะไรต่อมรดกที่พี่จะได้รับ ตาวจะเซ็นเอกสารมอบทุกอย่างให้พี่แดน ไม่ต้องกลัวว่าตาวจะอยากได้อะไรนะคะ ตาวไม่ต้องการหรอกค่ะ” ต