ค่อนข้างรักสันโดษ คุ้นเคยกับความเงียบในตอนทำงาน…งานซึ่ง ‘สมาธิ’ เป็นสิ่งสำคัญ เวลาในแต่ละวันของเมฆ จึงหมดไปกับงานแกะสลักไม้ที่เขาทุ่มเทให้ด้วยหัวใจรัก
ความสันโดษ แยกเมฆออกจากชุมชนโดยที่เขาเองก็ไม่รู้ตัว เมฆเองไม่ได้จงใจทำตัวให้แปลกแยกหรือแตกต่างจากเพื่อนบ้านคนอื่นๆ หากมันเป็นตัวตนที่แท้จริงของเขา
“จักรยานของฉันเป็นยังไงบ้างคะ” หญิงสาวถามถึงความคืบหน้า ขณะนั่งไพล่อยู่ที่เบาะด้านหลัง โดยมีร่างกายอันใหญ่โตของเขา กำบังสายลมเอาไว้
“เรียบร้อยครับ…เชื่อฝีมือช่างเมฆซะอย่าง อีกหน่อยผมจะติดป้ายเอาไว้ที่หน้าบ้านว่ารับซ่อมรถจักรยานทั่วราชอาณาจักรไทย คุณดาวเห็นด้วยกับผมไหมครับ” เขาแกล้งขอความเห็น
“ถ้าเปลี่ยนอาชีพมาเป็นช่างซ่อมรถจักรยาน…แล้วจะเอาเวลาที่ไหนไปแกะสลักไม้ล่ะคะ เป็นช่างซ่อมเฉพาะกิจในบางครั้งคราวแบบนี้ดีแล้วค่ะ เห็นฝีมือแกะสลักของคุณแล้วทึ่ง…ชื่นชมในฝีมือค่ะ” ดาวใ
