“เรื่องแต่งงานของเราเธอคงรู้แล้ว”
“ค่ะ” เธอยกน้ำชาขึ้นมาจิบ ยิ้มให้เขาเหมือนกับว่ารับรู้ทุกอย่าง
“ถ้าเธอไม่อยากถูกคลุมถุงชนหรือไม่อยากแต่งเราก็ควรหาวิธียกเลิกมันซะ”
“อืม...” เธอครางรับเหมือนเข้าใจ นั่นยิ่งทำให้ภพหน้าตึงยิ่งกว่าฉีดโบท็อก เธอทำเหมือนกับว่าเธอเองก็ไม่อยากแต่งงานกับเขาเช่นกัน
“เธอก็คงไม่อยากแต่งงานกับเฮีย งั้นเราก็ใจตรงกัน” คนพูดยอกแสลงในอก แอบรักเขาข้างเดียวข้าวเหนียวนึ่ง
“เฮียภพไม่อยากแต่งงานกับหยกเหรอคะ” หยกมณีเอ่ยถามย้ำ พลางมองหน้าเขา
เคยปฏิญาณกับตัวเองว่าเกลียดสาวหมวยเข้าไส้ อยากได้สาวไทยนัยน์ตาคมผมยาวผิวสีน้ำผึ้งมาทำเมียก็รู้สึกสั่นคลอนเมื่อได้สบประสานสายตากับหญิงสาวตรงหน้า
หยกมณีเป็นสาวหมวยหุ่นดี ผิวเนียนละเอียด หน้าสวยได้รูป ใบหน้าของเธอเป็นรูปหัวใจ ผมสีดำขลับเงางามมีน้ำหนัก ปากนิด จมูกหน่อย มองยังไงก็สวย
“ฮะแฮ่ม” เขากะแอมที่เผลอมองเธอจนนึกชมไปว่าเธอสวย เขาควรรังเกียจเธอสิ ถึงจะถูก
“ว่าไงคะ”
“ว่าอะไร” เขาทำหน้าเหวอ
“เฮียไม่อยากแต่งงานกับหยกเหรอคะ”
“แล้วเธอล่ะอยากแต่งงานกับเฮียหรือเปล่า”
“หยกแล้วแต่ป๊ากับม๊าค่ะ” เธอรักบิดามารดามาก ท่านต้องการอะไรก็จะทำให้อย่างไม่บิดพลิ้วเพราะพวกท่านให้ชีวิต และดูแลเธอมาอย่างดี
เรื่องในอดีตเธอก็รู้สึกผิดกับภพเช่นกัน แม้เธอเองก็แอบชอบเขาอยู่มาก แต่เพราะบุพการีอยากให้ตั้งใจเรียนและสอบเข้าโรงเรียนดีๆ ได้ เข้ามหาวิทยาลัยดี ๆ คณะดี ๆ ได้ เธอจึงไม่อยากมีความรักในวัยเรียนเหมือนที่พวกท่านเคยขอเอาไว้ ฟังดูอาจจะไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง แต่เธอกลับเห็นด้วยกับท่าน
เธอกลายเป็นลูกสาวคนเดียวเพราะพี่สาวได้ตายจาก พี่สาวนั้นมีความรักในวัยเรียน บิดามารดาห้ามไม่ฟัง ก็เลยปล่อยให้คบกัน แต่ให้อยู่ในสายตา พออนุญาตก็เหลิงขโมยของในบ้านหนีไปอยู่กับผู้ชายคนนั้น แต่พอไปอยู่จริงกลับไม่ดี แฟนของพี่สาวติดการพนัน โดนทวงหนี้เลยเอาพี่สาวไปขายตัวขัดดอก บังคับสารพัด สุดท้ายพี่สาวของเธอผูกคอตาย บิดามารดาเสียใจมาก เธอจึงทำตัวดีมาตลอดไม่อยากทำให้ท่านต้องมาเสียใจเอากับเธออีกคน
เธอรู้สึกว่าต้องอยู่ภายใต้แรงกดดันของพวกท่านพอสมควร แต่ก็มุ่งมั่นที่จะทำดีทดแทนในสิ่งที่พี่สาวเคยทำ เธอจึงทำตัวดีมาตลอด เรียนเสร็จกลับบ้านไม่เคยไปเที่ยวเตร่ที่ไหน ไปเรียนก็ไม่เคยเหลวไหล ทำรายงานก็ต้องให้เพื่อนมาที่บ้านเท่านั้น ไม่ไปทำการบ้านบ้านเพื่อนหรือนอนค้างอ้างแรมที่ไหนให้บิดามารดาต้องเป็นห่วง หรืออยู่นอกสายตาบิดามารดา เวลาว่างไม่อ่านหนังสือก็ช่วยทำงานไม่เคยไปเที่ยวเล่นไร้สาระ เธอไม่เคยมีชีวิตวัยรุ่นเหมือนคนอื่นเขา แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่ามีปมอะไร เพราะบิดามารดาเลี้ยงดูอย่างดี มีเสื้อผ้าดี ๆ ให้สวมใส่ มีอาหารดี ๆ ให้กิน มีบ้านดี ๆ ให้อยู่ มีเงินให้ใช้ ส่งเข้าโรงเรียนดี ๆ ให้เรียนมหวิทยาลัยที่ดีที่สุด คณะดี ๆ แค่ขอให้เธอเป็นเด็กดีและขยัน
บิดามารดาอยากให้แต่งงานกับภพเธอก็ไม่ขัด เพราะเขาคือรักแรกของเธอ รักที่แอบเก็บเอาไว้ในส่วนลึกของจิตใจ คิดว่าชาตินี้อาจจะไม่ได้มีวาสนากับเขาอีก แต่บุพเพสันนิวาสก็เหวี่ยงเขาเข้ามาในชีวิตของเธออีกครั้ง ในวันที่เธอประสบความสำเร็จในชีวิตทุกอย่าง ได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งสร้างความภาคภูมิใจให้บิดามารดา เธอทำงานไปเรียนไป ช่วยครอบครัวทำธุรกิจตั้งแต่ยังเรียนอยู่ สิ่งที่บิดามารดาคาดหวังหลังจากนี้คือการมีคู่ควรที่ดีและมีทายาทสืบสกุลที่ดี
บิดากับมารดาพูดตลอดว่าอย่าชิงสุกก่อนห่าม อย่ามีความรักในวัยเรียน เป็นผู้หญิงต้องรักนวลสงวนตัว ไม่งั้นจะช้ำใจตายเหมือนพี่สาว เธอก็จำขึ้นใจ ฟังแล้วรับคำไม่เคยเถียง ไม่เคยบอกว่าคนละคนกัน ไม่อวดดี ไม่ชวนทะเลาะ เธอรู้ว่าพวกท่านรักเธอ การนิ่งฟังและทำตามเพราะใคร่ครวญแล้วว่าเป็นสิ่งที่ดี เธอก็ไม่ควรเถียงให้ท่านต้องทุกข์ใจ
“เธอไม่มีความคิดเห็นเป็นของตัวเองเลยหรือไง”
“ชีวิตของหยกเป็นของป๊ากับม๊าค่ะ เลือดเนื้อพวกท่านสร้างมาก หยกต้องทำให้พวกท่านมีความสุขไม่ทุกข์ใจเพราะมันบาป”
“ก็ดี งั้นต่อไปชีวิตของเธอก็เป็นของผัวงั้นใช่ไหม” ภพกระชากร่างของหยกมณีมาหาก่อนจะกอดรัดเธอเอาไว้แนบแน่น
“เฮียจะทำอะไรคะ อื้อ...” ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อเขาก็บดจูบเธออย่างดุดัน หยกมณีรัวกำปั้นใส่เขาระรัว แต่ภพไม่คิดที่จะปล่อย แถมยังบดจูบเธอจนแทบปากช้ำอีก
หยกมณีรู้สึกว่าเขาทำรุนแรงจนเกินไป เธอก็เลยแกล้งเป็นลมเสียเลย
“ตายแล้ว! ทำอะไรกันนี่” คุณนายเล้งอุทานออกมาพลางยกมือขึ้นทาบอก เจ้าสัวศักดิ์เองก็ตกใจเช่นกัน
“หยก หยก!” ภพตกใจรีบอุ้มหยกมณีขึ้นมา ก่อนจะเห็นสายตาตำหนิของบิดามารดาของหล่อน
“พาไปนอนพักก่อน เป็นลมไปแล้ว” คุณนายเล้งพูดเสียงเข้ม ปล่อยให้ว่าที่ลูกเขยอุ้มลูกสาวไปนอนพัก
“ภพทำอะไรอาหยก รู้ไหมว่าทำแบบนั้นมันเสียหายแค่ไหน” คุณนายเล้งเอ่ยถามเสียงเข้ม รวบพัดในมือฉับ สายตาตำหนิจนภพอึกอักทำตัวไม่ถูก
ซวยแล้วไงจะมาบอกเลิกกลายเป็นโดนจับแต่งงานเร็วขึ้น!
เสียงหัวเราะของมารดาทำให้ภพหน้าตูม และยิ่งคุณนายหงส์เห็นสีหน้าบอกบุญไม่รับของลูกชายก็ยิ่งหัวเราะเข้าไปใหญ่
“ม๊าจะหัวเราะให้ได้อะไรขึ้นมาครับ”
“รักเขาจนอดใจไม่ไหว ถึงขนาดว่าเราไปจูบหนูหยกจนเป็นลมเลยเหรอ”
“ผมเปล่าสักหน่อย” อ้อมแอ้มตอบแต่ก็เหมือนเอาสีข้างเข้าถูข้าง ๆ คู ๆ ภพคิดว่าพูดอะไรไปตอนนี้เขาก็เหมือนแก้ตัว
“ดีนะเจ้าสัวศักดิ์เขาไม่ยิงหัวให้ ไปจูบลูกสาวเขาจนเป็นลม หนูหยกนี่ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนเขาเลยนะ ประวัติดีงาม ไม่เคยมีแฟน ไม่เคยนอกลู่นอกทาง ทำงานก็เก่ง เชื่อฟังพ่อแม่”
“ยายหน้าขาวนั่นเหรอครับไม่เคยมีแฟน” หน้าตาขาว ๆ สวย ๆ หมวย ๆ แบบนั้นไม่เคยมีแฟนหรือมีผู้ชายมาจีบนี่คือแปลกมาก ที่เขารู้มาคือมีผู้ชายมาจีบหล่อนเยอะแยะ แต่เขาก็ถามเพื่อความมั่นใจว่าหล่อนไม่เคยมีแฟนจริงๆ ใช่ไหม
ไม่อยากยอมรับหรอกว่ายายนั่นสวย แต่หล่อนก็สวยจริง ๆ เขาอกหักจากหล่อนครานั้นก็คบไปเรื่อยแต่ไม่จริงจังกับใครสักคน รักแรกมันฝังใจ
“ไม่เคยจ้ะ พ่อแม่ของเขาเลี้ยงลูกอย่างดี แต่ผู้ชายมาจีบน่ะเพียบ”
“เหอะ!” ภพทำเสียงในลำคอทันทีเมื่อได้ยินคำว่าผู้ชายมาจีบเพียบแบบนั้น