ภายในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ที่เปิดน้ำเอาไว้จนแทบล้นมีฟองสบู่ฟูฟ่องกระฉอกล้นตามการขยับของคนตัวบาง เพลงรักแว่วหวานแผ่วเบาที่ดังออกมาจากลำโพงราคาแพงรวมทั้งน้ำมันหอมระเหยกลิ่นโปรดที่จุดอยู่บนเตาอโรม่าขนาดเล็ก ไม่ได้ทำให้ผู้ที่อยู่ในอ่างอาบน้ำเย็นลงได้เลย
“ไอ้เด็กบ้า ไอ้โรคจิต ไอ้หื่น ขอให้เป็นโรคตาย”
ปุณณดาใช้ใยขัดตัวถูไถที่ซอกคอและขัดถูไปทั่วทั้งตัวแรงๆ เพื่อลบร่องรอยสัมผัสร้อนรุ่มที่เขาทิ้งเอาไว้ พร้อมก่นด่าตัวต้นตอไม่หยุด จนผิวเนื้อบอบบางขาวผ่องแดงเถือกไปทั้งตัว
“มาทำแบบนี้กับฉันอีกได้ยังไง ไอ้ลามก ถ้าครั้งหน้านายกล้าแตะต้องฉันอีก ฉันจะตัดมือนายให้กลายเป็นไอ้ด้วนเลย”
ยิ่งคิดยิ่งแค้น แค้นใจทั้งเด็กนั่นและแค้นใจทั้งตัวเองที่ใจง่าย แค่เขาสัมผัสนิดหน่อยก็ล่องลอยไม่เป็นตัวของตัวเองจนเขาเอาเปรียบได้เป็นครั้งที่สองของวัน
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ คืนนั้นเธอจะไม่งี่เง่า กลัวโดนพ่อบ่นจนไม่กล้าโทรให้พ่อห
