ยกเว้นชายหนุ่มที่นั่งอยู่ในมุมสงบเพียงลำพัง เขาลุกขึ้นเดินตามเธอไปแล้วใช้คีย์การ์ดแอบเปิดเข้ามาในห้องของเธอเงียบๆ โดยไม่ให้เธอรู้ตัว
ปุณณดาที่เหลือเพียงชุดชั้นในสีดำลายลูกไม้แสนเซ็กซี่ ยืนเลือกชุดใหม่อยู่หน้าตู้เสื้อผ้า กำลังยื่นมือไปหยิบชุดสีขาวสไตล์เดียวกันกับชุดเดิมก็ต้องชะงักมือด้วยความตกใจ เมื่อมีเสียงทุ้มเยือกเย็นดังขึ้นด้านหลัง
“เสียใจด้วยนะ ที่เขาต้องเข้าฉาก ตามมาช่วยคุณเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่ได้”
เธอหมุนตัวกลับมามองเจ้าของเสียงด้วยใบหน้าแสดงถึงความไม่พอใจอย่างไม่มีคิดปิดบัง แม้ร่างกายเย้ายวนจะอยู่ในสภาพไม่พร้อมรับแขก แต่เขาเห็นเรือนร่างของเธอทุกซอกทุกมุมแล้ว ขี้เกียจจะปกปิด ถือเสียว่าใส่ชุดว่ายน้ำเดินสวยๆ ที่ชายหาดให้ผู้ชายมองเล่นๆ
“นายรู้ได้ยังไง ว่าฉันกำลังคิดแบบนั้นอยู่ อุตส่าห์ทำกาแฟหกใส่ตัวเองให้เนียนๆ แล้วเชียว ดันถึงคิวพัชร์เข้าฉากพอดีเสียได้ น่าเสียดายชะมัด”
“แป้งหอม”
“ทำ
