“เด็กบ้า”
ปุณณดาคว้ามือนั้นที่เขากำลังดูดเลียน้ำหวานของเธออย่างเมามัน มาเช็ดให้อย่างกระแทกกระทั้น
“ผมยังกินไม่อิ่มเลย”
“นายกินน้ำฉันเป็นอาหารหรือไง ถึงกะจะกินให้อิ่ม”
คนสวยเอ่ยลอดไรฟัน ดวงตากลมโตมองเขาอย่างดุดัน ถ้าแววตาของเธอเปลี่ยนเป็นอาวุธได้หนึ่งชนิด คาดว่าเขาคงจะโดนเธอฆ่าตายด้วยอาวุธชิ้นนั้นเรียบร้อยแล้ว
“หึหึ ถ้าผมอยากกินน้ำของคุณแทนอาหารเย็นล่ะ คุณจะว่าไง”
“โรคจิต ไปหาน้ำสาวๆ ของนายกินโน่น ที่จริงนายควรรีบโทรนัดให้มาหาเลยก็ยังได้นะ ยังไม่อิ่มไม่ใช่หรือไง ลงจากรถแล้วต่อแท็กซี่ไปที่คอนโดเองแล้วกัน ไม่ต้องกลับบ้านมันแล้ว”
คนหล่อยิ้มขำเต็มใบหน้า มีอะไรกันแค่คืนเดียว แต่เธอก็รู้ทันเขาเสียแล้วว่าเขามันเป็นประเภทกินจุ กินครั้งเดียวไม่เคยพอ และตอนนี้ ตัวตนของเขาที่เพิ่งแตกกะจายน้ำรักออกมา มันก็ยังคงตั้งโด่ชี้หน้าเธอ ไม่ยอมหดตัวลงง่ายๆ แต่อย่างใด
“รู้ใจขนาดนี้ แวะลงบ้านผมเลยแล้วกัน ไ
