ดวงตาคมกร้าวปูดโปนแดงก่ำ เขาจับต้นแขนเล็กทั้งสองข้างแล้วบีบแรงๆ คนตัวบางเจ็บจนใบหน้าเหยเก แต่ก็เชิดใบหน้าสวยใสนั้นขึ้นอย่างถือดี
“ทำไม แกจะฆ่าฉันหมกป่าเหรอ เอาเลย แสดงความโง่ของแกออกมาให้เต็มที่พัชร์ ต่อให้ฉันตาย แกก็หนีคำตราหน้าของฉันไปไม่พ้น อื้อ..”
คนตัวโตกระชากร่างบางเข้าหาตัวแล้วประกบปากบดจูบปิดกั้นเสียงด่าทอที่เขาไม่อยากได้ยิน
มือเล็กทุบตีเขาไม่ยั้ง ทั้งยังเงื้อมือฟาดใบหน้าหล่อเหลาหลายครั้งจนขึ้นสีแดงเป็นรอยมือ แต่ยิ่งเธอตบเขาแรงเท่าไร เขายิ่งเพิ่มแรงบดเบียดจูบเธอแรงขึ้นเท่านั้น
เขากดเธอลงกับเบาะแล้วตามขึ้นคร่อมทับ จมูกโด่งซุกไซ้ซอกคอเธออย่างกักขฬะ มือไม้ยุ่มย่ามบีบขยำหน้าอกอวบอิ่มอย่างไม่ปรานีสักนิด
“ปล่อยนะ ไอ้บ้าพัชร์ ไอ้เลว”
“เลวเหรอ ใช่ ฉันเลว และฉันเลวได้กว่าที่เธอคิดอีกมิตา”
พูดจบก็ก้มลงจูบเม้มซอกคอขาวอย่างแรง เขาปล้ำถอดเสื้อผ้าของเธอจนหมดทั้งตัว แล้วถอดเสื้อยืดของเขาโย
