"พระราชทานสมรสให้แก่ซูเม่ยบุตรสาวคนโตของเสนาบดีหลินจื่อผิงแต่งเป็นชายาเอกให้กับจิ้งอ๋อง ผู้ปกครองเมืองจิ้งโจว"
ห๊ะ ชื่อใครนะ!
หลังท่านพ่อเอ่ยรับราชโองการ ขันทีจากวังหลวงก็ออกไปจากจวนสกุลหลิน แต่ร่างของซูเม่ยนั้นยังนั่งอยู่กับที่มองที่พื้นด้วยสายตากำลังสับสนและมึนงงต่อสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่
"ท่านพี่ทำไมท่านถึงรับราชโองการของฝ่าบาทที่ให้ซูเม่ยแต่งกับจิ้งอ๋องล่ะเจ้าคะ"
"หุบปากเจ้าไปฮูหยิน ราชโองการของฝ่าบาทขัดได้ที่ไหน เจ้าอยากจะให้ที่จวนเกิดปัญหาหรืออย่างไร" หลินจื่อผิงตอบกลับอย่างไม่สบอารมณ์
"แต่จะให้ซูเม่ยแต่งกับจิ้งอ๋องได้อย่างไรเจ้าคะ ตำแหน่งชายาเอกของจิ้งอ๋องควรเป็นของลูกที่เกิดจากภรรยาเอกอย่างข้า ไม่ใช่นาง" เปาเข่อเชินปรายตามองซูเม่ยอย่างดูถูกว่านางไม่คู่ควรกับตำแหน่งชายาเอกสักนิด
"เจ้าอย่าโง่ไปหน่อยเลยฮูหยิน ฝ่าบาททรงมีราชโองการด้วยตนเองนั่นเพราะพระองค์ทรงคิดมาอย่างดีแล้ว แต่ข
