เกิดใหม่เป็นลูกนอกสมรสของขุนนางระดับสูง

ตอนที่ 6 ขนมขายดี

วันต่อมานางก็ตื่นขึ้นมาทำขนมไร้กังวลและให้อี๋นั่วนำไปส่งให้เช่นเคย ส่วนตัวนางนั้นหลังจากทำขนมเสร็จก็นั่งจดสิ่งที่ซื้อในวันนี้ ทั้งของที่ใช้ทำขนมและใช้ทำสบู่

ไม่นานอี๋นั่วก็กลับจากการไปส่งขนม

"คุณหนูเจ้าคะ ทางร้านขนมลี่ฮวาฝากมาบอกกับท่านว่าในวันพรุ่งนี้ให้ทำขนมไร้กังวลไปส่งทั้งหมดสามสิบชิ้นนะเจ้าคะ เพราะขนมของคุณหนูขายดีมากเจ้าค่ะ ที่ส่งไปเมื่อวานก็ขายหมด วันนี้ก็หมดเช่นกันเพราะมีคนสั่งจองกับร้านไว้สิบชิ้นเจ้าค่ะ" อี๋นั่วเดินเข้ามาในห้องของซูเม่ย นำเงินที่ได้รับมามอบให้กับคุณหนูซูเม่ยและเอ่ยคำบอกที่ได้รับมาให้แก่คุณหนูซูเม่ยฟัง

"ดีจริง ขายได้เยอะๆก็ดี เงินนี่ข้าเก็บเอาไว้เมื่อถึงสิ้นเดือนข้าจะหักต้นทุนออก แล้วข้าจะแบ่งให้ทุกคนเป็นเงินเดือนอีกคนละร้อยเหวิน ที่เหลือข้าจะเก็บเข้ากองกลางไว้ใช้ยามฉุกเฉิน" หากขายได้สามสิบชิ้นทุกวันเมื่อหักต้นทุนที่นางออกไปก่อนออกแล้ว และหักเงินไว้สำหรับซื้อของครั้งถัดไป คงเหลือเงินมากกว่าหนึ่งพันเหวินแน่นอน

"คุณหนูมีเมตตาต่อบ่าวรับใช้ทุกคน บ่าวรู้สึกซึ้งใจจังเจ้าค่ะ"

"ที่ข้าให้ยังรู้สึกว่าน้อยไปเลย ถ้ายอดขายเพิ่มขึ้นข้าก็จะเพิ่มเงินให้อีก แล้วยังมีอีกเดี๋ยวข้าจะเริ่มทำสบู่ หากขายสบู่ได้ดีพวกเจ้าก็จะได้เงินเพิ่มอีก เพราะข้าจะให้พี่อี๋นั่วและสาวใช้มาช่วยข้าทำ"

"จะทำสบู่อะไรหรือเจ้าคะ เหมือนสบู่ตับอ่อนหมูหรือไม่เจ้าคะ"

"เป็นสบู่ก้อนเหมือนกัน แต่ของข้าจะช่วยบำรุงผิวมากกว่า ทำให้ผิวเนียนขาว นุ่มขึ้นมากกว่าเดิมด้วย เหล่าคุณหนู ฮูหยินคนมีเงินที่รักสวยรักงามต้องชอบแน่ๆ"

"เจ้าค่ะ บ่าวจะคอยช่วยคุณหนู คุณหนูสั่งบ่าวมาได้เลย" ไม่ว่าคุณหนูจะทำอะไร บ่าวรับใช้อย่างนางก็ยินดีที่จะทำด้วยเสมอ

"วันนี้เราจะออกไปซื้อของมาทำขนมเพราะซานเหย้ากับมันม่วงหมดแล้ว ยังต้องซื้อแป้งข้าวเหนียวเพิ่มอีก แล้วข้าก็จะซื้อส่วนผสมที่ใส่ในสบู่ด้วย"

ซูเม่ยออกจากจวนพร้อมกับอี๋นั่วและน้องสาวฝาแฝดที่ร้องจะตามมาด้วย ติดสอยสาวรับใช้ข้างกายมาอีกสองคน หวังจิ้งก็มาด้วยเพราะต้องมาดูแลปลอดภัย

"พี่หญิงใหญ่ขนมไร้กังวลของท่านขายดีมากเลยเจ้าค่ะ พี่อี๋นั่วบอกว่าขายหมดแล้ว" ซูลี่เอ่ยชมพี่หญิงใหญ่ของตน

"พี่หญิงใหญ่ท่านเก่งที่สุด หากขายขนมได้ทุกวันเราก็มีเงินเพิ่มมากขึ้นจริงไหมเจ้าคะ"

"แน่นอน หากขายขนมได้เยอะๆเราก็จะมีเงินมากพอที่จะซื้อเนื้อสัตว์กินทุกวัน ซื้อปิ่นอันใหม่และสามารถสั่งตัดชุดใหม่พวกเจ้าได้อีกด้วย"

"จริงหรือเจ้าคะ จะได้เงินเยอะขนาดนั้นจริงหรือเจ้าคะ" ซูฉีร้องด้วยความตื่นเต้น นางอยากตัดชุดใหม่ ชุดที่นางใส่มันเก่าแล้ว

"จริงสิ ต้องขายได้เยอะๆนะ แล้วข้าจะสั่งตัดชุดใหม่ให้พวกเจ้า"

"พี่หญิงใหญ่แล้วหากท่านพ่อเกิดรู้ว่าท่านทำขนมขายขึ้นมาท่านพ่อจะว่าหรือไม่เจ้าคะ" ซูลี่เอ่ยอย่างกังวล นางจำได้ดีหลังจากท่านแม่จากไปท่านพ่อเคยบอกไว้ว่าไม่ให้บุตรสาวของท่านทำงานหรือค้าขาย ท่านจะเป็นคนส่งเงินมาให้ใช้เอง

"ลี่เอ๋อร์ เจ้าไม่ต้องกังวลใจไป ข้าจะคุยกับท่านพ่อเองถ้าหากท่านพ่อทราบเรื่อง"

"เจ้าค่ะ"

"เดี๋ยวพอซื้อของที่ทำขนมเสร็จแล้ว จะซื้อของไปทำสบู่ด้วยนะ พวกเจ้าทั้งสองคนจะช่วยข้าทำสบู่หรือไม่"

"ข้าทำ! ทำเจ้าค่ะ มันทำยากหรือไม่เจ้าคะ ข้าไม่เคยทำมาก่อน" ซูฉีเอ่ยอย่างกระตือรือร้น

"ข้าจะช่วยท่านด้วยเจ้าค่ะ สบู่ทำอย่างไรหรือเจ้าคะ"

"เดี๋ยวข้าจะสอน แต่กว่าจะได้ใช้จริงๆต้องรอนานถึงสามอาทิตย์"

เมื่อซื้อซานเหย้า มันม่วง แป้งข้าวเหนียวที่ใช้ทำขนม และน้ำผึ้งกับแครอทที่จะใช้ทำสบู่เสร็จแล้ว ก็มาหยุดที่ร้านขายผลไม้เพื่อซื้อมะพร้าว ครั้งที่แล้วที่นางซื้อไปแล้วสิบลูก ทำเป็นน้ำมันมะพร้าวออกมาแล้วคงจะใช้ทำสบู่ได้ประมาณสิบก้อนถึงสิบสี่ก้อนจากที่นางคาดเดาไว้เมื่อเช้า ครั้งนี้นางเลยจะซื้อมะพร้าวเพิ่มอีกยี่สิบลูก

"พ่อค้าข้าจะซื้อมะพร้าวยี่สิบลูกเอาลูกแก่ๆ ท่านมีหรือไม่เจ้าคะ" พ่อค้าวัยกลางคนมองคุณหนูที่อยู่ตรงหน้า นีกขึ้นได้ว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนคุณหนูท่านเพิ่งจะซื้อมะพร้าวจากร้านเขาไปถึงสิบลูกแล้ว ทำไมถึงมาซื้อเพิ่มอีกแล้ว กินหมดเร็วขนาดนี้เชียวหรือ

"คุณหนูท่านนี้เมื่อไม่กี่วันก่อนท่านเพิ่งมาซื้อไปเอง ท่านกินหมดแล้วหรือ"

"ข้าใช้จนหมดแล้วเจ้าค่ะ ท่านยังมีหรือไม่เจ้าคะ"

"ลูกแก่ๆเหลือแค่สิบลูกเท่านั้น ถ้าอยากได้ข้าจะเดินทางไปเก็บมาให้ท่านได้" ดูท่าแล้วคุณหนูท่านนี้ต้องใช้มะพร้าวเป็นอย่างมากแม้จะไม่รู้ว่านำไปทำอะไร แต่หากอยากได้เขาก็ยินดีจะไปเก็บให้เพราะวันพรุ่งนี้เขาต้องเดินทางไปที่ทะเลอยู่แล้ว

"จริงหรือเจ้าคะ ข้าอยากได้อีกสามสิบลูกเจ้าค่ะขอเป็นลูกแก่ๆนะเจ้าคะ ท่านคิดค่าจ้างเท่าไหร่บอกข้ามาได้เลยเจ้าค่ะ" นางยินดีจ่ายให้อยู่แล้วขอแค่ให้มีมะพร้าวแก่ๆที่นางต้องการ เลยสั่งเพิ่มอีกสามสิบลูก

"ข้าขอคิดค่าจ้างสี่สิบเหวิน แต่ข้าต้องใช้เวลาในการเดินทางกว่าจะกลับมาถึงฝูโจวก็ใช้เวลาสี่วัน เพราะข้ายังต้องหาผลไม้อย่างอื่นมาขายและหาจับสัตว์ในทะเลอีก คุณหนูท่านรอได้หรือไม่"

"ข้ารอได้เจ้าค่ะ ข้าจะจ่ายเงินค่าจ้างให้ท่านก่อน แล้วค่ามะพร้าวข้าจะจ่ายครึ่งนึง อีกครึ่งจะจ่ายเมื่อท่านนำของมาส่งให้ข้า"

"ได้ๆ มะพร้าวในวันนี้ข้าจะให้คนไปส่งให้เช่นเคย ครั้งนี้ไม่ต้องให้ค่าจ้างที่ไปส่งของนะคุณหนูข้าเต็มใจไปส่งให้เอง แล้วของที่พวกท่านถืออยู่ให้นำไปด้วยกันเลยหรือไม่"

"ขอบคุณเจ้าค่ะ นำของพวกนี้ไปด้วยกันเลย นี่เงินเจ้าค่ะ" รดาหยิบขึ้นมาให้พ่อค้า ค่ามะพร้าวสิบลูกสี่สิบเหวิน ค่าจ้างสี่สิบเหวินและค่ามัดจำมะพร้าวครึ่งนึงหกสิบเหวินทั้งหมดหนึ่งร้อยสี่สิบเหวิน

"เมื่อกลับมาข้าจะนำไปส่งให้ที่จวนท่านนะคุณหนู"

จ่ายเงินเสร็จก็เดินไปซื้อพิมพ์ไม้เพิ่มเพราะที่ซื้อไปครั้งที่แล้ว ซื้อไปแค่พิมพ์ไม้ลายดอกไม้หกอัน และลายสี่เหลี่ยมธรรมดาหกอัน พิมพ์ไม้หนึ่งอันจะมีเพียงสองช่องเท่านั้น ครั้งนี้ที่มาซื้อนางจะซื้อพิมพ์ไม้ลายสี่เหลี่ยมธรรมดาเพราะจะซื้อไปใส่สบู่ พิมพ์ไม้อันละสามเหวินนางจึงซื้อเพิ่มไปสิบสี่ชิ้น ทั้งหมดสี่สิบสองเหวิน

เมื่อครบตามที่ต้องการแล้ว ก่อนกลับน้องสาวทั้งสองอยากกินถังหูลู่นางจึงซื้อให้คนละไม้ ให้อี๋นั่ว ซิงอีและซิงเยียนส่วนหวังจิ้งนั้นไม่ชอบกินถังหูลู่ และก็ซื้อไปฝากคนที่อยู่ที่จวนอีกสี่ไม้