ชีคฮาซีมมาชวนหล่อนและมารดาไปทานข้าวหลังจากที่ไปโทรศัพท์เสร็จแล้ว เขาเลื่อนเก้าอี้ให้มารดาอย่างน่ารัก บิดาเขาเสียไปตั้งแต่เขาอายุน้อยๆ มารดาเขาเลี้ยงเขามาโดยลำพัง ท่านและเขาจึงสนิทกันและรักกันมาก ชีคฮาซีมเคยเล่าให้หล่อนฟัง
“น้าวีณาบอกว่าแม่คุณให้โทรกลับด้วยนะ ท่านโทรหาคุณไม่ติด”
“ค่ะ ตายแล้ว ฉันลืมเอามือถือมา มันแบตหมดตั้งแต่กระหน่ำโทรหากิด้าเมื่อเช้าแล้ว ฉันจะทำยังไงดี ป่านนี้แม่คงรอ คุณรีบไปส่งฉันที่บ้านดีกว่าค่ะ”
“เดี๋ยวใช้ของผมโทรไปก็ได้”
“อ้อ พูดถึงที่บ้านหนู แล้วทางบ้านรู้หรือยังว่าหนูกับฮาซีมคบหากันจริงจังแล้ว” มารดาเขาถาม
“อ๋อ ยังไม่ทราบค่ะ หนูตั้งใจจะบอกเร็วๆ นี้แหละค่ะ”
“งั้นก็อย่าเพิ่งบอกก็ได้ เรารอไปเมืองไทยแล้วฉันจะไปขอหนูกับพ่อแม่หนูมาแต่งงานกับลูกชายฉัน ตามประเพณีไทยเขาเป็นอย่างนี้กันนี่ ใช่ไหม ตอนที่ไปขอวีณาให้อับดุลลาฉันก็ไป” ท่านบอก
ตระการตาไม่ได้อยู่ในตอนที่น้าวีณ
