Alyjoe (Scars In My Heart)

Hiyawan ng mga kalalakihan ang sumalubong sa akin pag akyat ko ng stage. Masakit sa mata ang liwanag ng ilaw na pinaghalong pula, asul at dilaw. Punung puno na naman ang bar ngayong gabi. Nag umpisa na ang maharot na tugtugin at nag umpisa na ring umindayog ang aking balakang sanhi upang mas maghiyawan pa ang mga lalaking narito sa loob. Hinaplos ko ang aking leeg pababa sa aking malulusog na dibdib at bahagya iyong pinisil pisil. Kitang kita ko kung paano mapalunok ng laway ang ibang kalalakihan sa aking ginawa kaya naman medyo nagtagal ang aking mga kamay doon. Hindi maalis alis ang kanilang mga mata sa aking dibdib at tila ba gusto na rin nila akong akyatin dito sa ibabaw ng entablado para sila na ang magmasahe ng mga dibdib ko. Bumaba pa ang aking mga kamay sa aking tiyan at balakang hanggang sa aking mga hita. Marahan akong naupo at pabukaka kaya napasinghap sila dahil batid ko ang kanilang mga makita. Tumalikod ako at mas umindayog ng husto na siyang ikinasiya ng mga lalaki. Humaplos pa ang aking mga kamay sa aking pang upo na wala ng saplot kundi ang kakarampot lang na tela. Maya maya pa ay bumaba na ako ng entablado para ikutin silang lahat. Bawat himas nila sa aking katawan ay may katapat na pera. Isang daan, dalawang daan, limang daan at kung suswertehin ay isang libo o dalawang libo ang iniipit ng mga costumer sa garter ng aking t-back o ‘di naman kaya ay sa loob ng aking kakarampot ring bra. Syempre kasama ang paghimas at paghalik doon. Gusto kong mandiri sa tuwing hahalikan o aamuyin nila ang aking dibdib. Minsan ay gusto ko na lang maiyak lalo na kapag lamog na lamog na ang aking katawan sa bawat himas at halik ng kung sino sinong lalaki. Pero hindi ko hahayaang makita ng kahit na sino ang pagtulo ng mga luha ko. Ayaw kong ipakita sa kanila ang kahinaan ko lalo na sa ganitong uri ng trabaho. Kusa kong tinanggap ang ganitong klase ng trabaho kaya paninindigan ko ito. Wala akong magawa. Wala akong magawa dahil ito ang trabaho ko. Trabahong hindi ko alam kung hanggang kailan ko ba masisikmurang gawin. May mga anak akong umaasa sa akin. At ito lang ang alam kong mabilis na paraan para tustusan ang pangangailangan nilang lahat at maging ng pamilya kong sa akin na rin umaasa ngayon. Nang maikot ko na ang lahat ng lamesa ay bumalik na ako sa ibabaw ng stage para sa pagtatapos ng dance number ko ngayong. May mga humihirit pa ng isang sayaw ngunit hanggang isang dance number lang talaga ang bawat babae dito sa bar upang pasabikin ang mga lalaki at bumalik balik sila dito. “Wow! Tiba tiba tayo, ah!” Palatak ni Monina, nang pumasok ako sa dressing room. “Mukhang galante ang mga tao ngayon,” aniya pa habang nag re-retouch ng kanyang sarili sa harap ng malaking salamin. “Pagdating naman sa atin galante ‘yang mga ‘yan,” pairap na tugon ko. Napangiti ako matapos bilangin ang kinita ko ngayong gabi. May maidadagdag na naman ako sa ipon ko. Sabay kaming napalingon ni Monina nang bumukas ang pintuan ng dressing room at ngiting ngiting pumasok si Madam Divine. “May costumer ka,” anito sa akin. “Mabango! Bata! At higit sa lahat mayaman!” wika pa nito habang ikinukumpas ang hawak na pamaypay. Napabuntong hininga na lang ako at tumayo na para magbihis saglit. Walang tanong at hindi na rin ako umaangal pa sa tuwing bibigyan o hindi naman kaya ay hahanapan niya ako ng costumer. “Susunod na lang ako,” malamig na tugon ko sa kanya. “Bilisan mo, ha. Masamang pinaghihintay ang grasya!” Kumindat pa si Madam Divine sa akin bago kami iwanan. “Bakit kaya hindi na lang s’ya ang mag-table do’n!” naiinis na sabi ko habang kumukuha ng medyo maayos ayos na damit. “Kung makautos!” siring ko pa. “Gaga! May papatol pa ba do’n?” natatawang saad ni Monina. “Pang kape lang ang beauty no’n!”Sinabayan pa niya iyon ng malakas na tawa. Nakita kong sumasayaw na sa stage si Farrah nang lumabas ako. Isa rin ito sa mga binabalik balikan ng mga lalaki dito sa bar. Hindi ko siya gaanong nakakausap pero ang sabi ng mga kasamahan namin dito ay mabait ito. Kumaway sa hindi kalayuan si Madam Divine kaya nagtungo na ako doon. May tatlong lalaki sa couch. Ang parteng ito ang para sa mga vip naming costumers. “Boys, nandito na ang alaga ko,” sabi ni Madam Divine nang makalapit ako. “Sir Albama, this is Alyjoe. Alyjoe, si Sir Albama, si Sir Ynarez at si Sir Cortez.” “Akala ko ba isa lang?” ani ko matapos siyang hilahin sa isang tabi. “Kadarating lang ng dalawa. Si Sir Alabama talaga ang cotumer mo. Saka ano namang problema kung tatlo sila? Ayaw mo no’n?” makahulugang saad pa nito sa akin. “Pumayag ka?” Naiinis na tiningnan ko siya ng masama. “Bakit hindi? Malaking pera ‘yan!” Pinagtaasan niya ako ng kilay. “Sige na! Pumunta ka na do’n at sayang ang oras!” “Pero-“ “Ayaw mo naman sigurong maparusahan ka hindi ba?” May halong pagbabanta sa boses niya. Hinila niya ako palapit sa kinaroroonan ng tatlong lalaki at malaki ang ngiting pinaupo ako ng pilit sa tabi ng lalaking mala agila kung makatingin sa akin. “Ingatan n’yo ang alaga ko, ha. Mahal ‘yan.” Habilin pa ni Madam Divine bago kami iwanan. Nakita ko ang baso ng alak na wala ng laman kaya dinampot ko ang bote ng alak at sinalinan iyon. Dinampot ng lalaking katabi ko ang basong sinalinan ko habang nasa akin pa rin ang tingin. Pilit ko mang labanan ay kumakawala pa rin ang matinding kabog ng aking puso. Hindi ko maiwasang makaramdam ng takot kapag sumasagi sa isipan ko ang ginawang pambababoy sa akin ng naging costumer ko rin noon. Ganitong ganito rin iyon. Akala ko ay isang lalaki lang ngunit pagdating namin sa hotel ay may apat pa palang nag aabang sa amin. Ginamit nila ako ng sabay sabay. “Rest room lang ako, sir,” paalam ko. Agad akong tumayo at mabilis na nagtungo sa banyo. Nakita ko ang pamumutla ng aking bibig kaya agad kong kinuha ang maliit na lipstick na isinuksok ko sa aking tagiliran at agad nilagyan ang maputla kong bibig. Ilang beses akong huminga ng malalim para lumuwag ang aking dibdib dahil sa matinding kaba. Nang maging maayos na ako ay agad na rin akong lumabas ng banyo. Hahanapin ko si Madam Divine at sasabihin kong masama ang pakiramdam ko. Ayaw kong lumabas kasama ng mga lalaking iyon kahit sabihin pang malaking pera ang ibibigay nila. Kahit isang milyon pa ang kapalit ng serbisyo ko kung mamatay matay naman ako hindi bale na lang. Napaatras pa ako papasok ng banyo nang buksan ko ang pintuan dahil naroon sa tapat ang dalawang kasama ng lalaking Alabama daw ang pangalan ayon kay Madam Divine kanina. “Nasa sasakyan na sir. Hinihintay ka na n’ya.” “H-ha?” wala sa sariling sambit ko. Inakay na ako ng isa habang nauna naman ang isa pang lalaki. Pinagbukasan ako nito ng pintuan ng sasakyan nang marating namin ang parking area. “Saan tayo, sir?” tanong ng lalaking naupo sa driver seat. Sir? Ibig sabihin boss nila itong katabi ko? Hindi nila tropa? Gusto kong matawa dahil buong akala ko talaga ay magkakaibigan sila. Kung sa hitsura kasi ay mag ibubuga rin ang dalawang lalaking nasa harapan namin. “Sa bahay.” Nilingon ko ang lalaking katabi ko at nakatingin tin pala ito sa akin kaya ako na ang nag iwas ng tingin. Habang patungo kami sa kung saan ay para akong nabunutan ng tinik. Ayaw ko ng malaulit ang bangungot na iyon sa buhay ko. Kung may mabuti mang nangyari sa bangungot kong iyon. Iyon ay ang pagdating ni Fritzie sa buhay ko. Huminto sa isang malaking gate ang aming sinasakyan at hindi rin kami naghintay ng matagal dahil agad ring bumukas ang gate. Nang maiparada ng maayos ang kotse ay pinagbuksan ng driver ng pintuan ang katabi ko. Nakasunod lang ako sa lalaki habang naglalakad ito papasok sa loob ng bahay. May mga kasambahay pang humihinto at yumuyuko sa amin sa tuwing nadadaanan namin. “Sir Troy.” Huminto ang lalaki kaya huminto rin ako sa paglalakad. “Is he awake?” tanong nito sa may edad na babae. Sumulyap muna sa akin ang matanda. “Oo, sir,” tugon nito. Naglakad muli ang lalaki kaya sumunod akong muli at ngayon ay kasama na namin sa pagbaybay paakyat ang matandang babae na kanina pa sumusulyap sulyap sa akin. Maliit na ngiti ang iginawad ko sa kanya ng hulihin ko ang kanyang mga mata. Ngumiti rin siya sa akin pabalik at nagpatuloy na rin sa paglalakad. Maraming mga malalaking litrato ang nakasabit sa pasilyo ng dingding na dinadaanan namin. Hindi ko alam ang tawag sa ganoong klase ng mga litrato pero nakakakita naman na ako ng mga gano’n dati pa. Ang iba sa mga nakasabit ay luma na. Ang iba ay parang bago pa. May mga kuha na solo lang, may magkasama na sa tingin ko ay mag asawa at mayroon ring grupo ng pamilya. Napalingon ako sa tunog ng bumukas na pintuan. Pumasok ang lalaki at ang matanda sa loob ngunit nanatili ako sa labas. “Pumasok sa daw dito sabi ni Sir Troy,” tawag ng matanda sa akin. Lamig ng aircon ang sumalubong sa akin nang humakbang ako papasok dito sa loob. Agad dumako ang aking mga mata sa taong nakaupo sa wheel chair. Nakaharap ito sa salaming dingding at nakatanaw sa labas kung saan buhay na buhay ang paligid dahil sa mga ilaw. “She’s here,” wika ni Sir Troy. Nanlaki ang aking mga mata at natutop ko ang aking bibig nang humarap siya sa amin. Pakiramdam ko ay sinaksak ng paulit ulit ang puso ko dahil sa matinding sakit na aking nararamdaman ngayon. Sakit ng bangungot na iyon maraming taon na ang nakakaraan.