“Bakit kaya limang araw na silang hindi umuuwi?” tanong ni Lexxie sa kawalan. “May iba na siguro sila kaya hindi na tayo nila inuuwian”
Kahit ako ay nagtataka rin kung bakit limang araw na ang nakalilipas pero hindi pa rin umuuwi ang tatlo.
Wala man lang nag-abala sa kanila na tawagan kami o ‘di kayay i-text para balitaan kung ano ang ginagawa nila at kung saan sila ngayon.
Sa aming tatlo ay si Mariz ang pinakaapektado.
Siya kasi ang pinaka-late nang matulog sa amin tapos siya pa rin ang unang nagigising.
Lagi ko rin siya nahuhuli na panay ang dasal. Maya't maya ay wala siyang tigil kaya kahit si Lexxie ay naguguluhan na rin sa mga ikinikilos ni Mariz.
“Hoy.” Niyugyog na ni Lexxie ang balikat niya dahil kanina pa siya bumubulong-bulong. “Nalipasan ka ba ng gutom? Kung nagugutom
