Habang umiinom sina Lexus, Zeus at Uncle Hadley ay nakamasid ako sa kanila.
Halos maghapon na akong hindi man lang kinakausap ni Uncle.
Kung alam ko lang na iinom lang pala sila maghapon ay sana hindi na lang kami nagpunta rito para magbakasyon kuno.
Simula pagdating namin ay uminom na sila, inabot na sila ng madaling araw pero hanggang ngayon ay umiinom pa rin sila na akala mo malaki ang problema nilang tatlo.
“Hindi lang ako pumayag na dalhin ang anak niya sa sinapupunan ko ay parang hindi na rin niya ako kilala,” anang isang bahagi ng isip ko. “Akala niya yata madali lang ang hinihingi niya sa akin.”
Kahit tapunan ng tingin ay hindi niya rin magawa na para bang ang laki ng kasalanan ko sa kaniya.
Sa totoo lang, kanina pa siya umiinom. Inom siya nang inom kahit wala pang laman
