ท่ามกลางความคิดสับสันวุ่นวายๆ ที่ยามนี้ตีกันชุลมุน จู่ๆ ธอนก็เอ่ยขึ้นเสียงเย็น
“มีอย่างหนึ่ง...ที่พี่ยังไม่ได้บอกโบอา...” ฉันเม้มปากลงเล็กน้อย นั่งนิ่งเงียบ เพื่อฟัง โดยเจ้าของคำพูดเองก็ค่อยเริ่มกอดกระชับกอดรัดกายฉันจากทางด้านหลังแน่นมากขึ้นด้วยเช่นกัน “งู...ถูกพระเจ้ากำหนดไว้..ให้เป็นตัวแทนของบาปจำพวกราคะ เหตุผลก็เพราะ...”
ฉันสะดุ้งเฮือกเล็กน้อยเมื่อได้ฟังธอนพูดเช่นนั้น ขณะเดียวกันความรู้สึกและความคิดก็เริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เมื่อร่างกายถูกวงแขนเขารัดแน่นมากขึ้นจนคล้ายกับต้องการตอกติดให้ฉันนั่งฟังสิ่งที่เขาเอ่ยบอกเล่าจนจบ
“...สัตว์อย่างเราๆ ไม่ได้แยกแยะ...ว่าควรจะร่วมรักกับใคร...เหมือนพวกมนุษย์..”
หัวใจฉันเหมือนถูกบีบรัดด้วยเสียงเย็นเฉื่อยนั่น จนเริ่มรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก โดยเฉพาะเมื่อช่วงบริเวณใบหู เริ่มรับรู้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดลงมาราวกับจะยิ่งปั่นป่วนให้ความคิดเตลิดออกไปม
