When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
“อะไร จะลางานอีกแล้ว!!! ช่วงนี้ลาบ่อยไปไหม!!!!” คุณศศิตะโกนออกมาอย่างอารมณ์เสีย เพราะฉันขอลางานเพื่อไปงานรับปริญญาของผู้หญิงที่ชื่อมาริยะ นี่เจ้านายหรือเจ้าชีวิต ฉันลางานยังไม่ครบที่กรมแรงงานกำหนดด้วยซ้ำ เจ้านายฉันไม่เข้าใจคำว่าลากิจเหรอ?????? “ไปงานรับปริญญาคนรู้จักค่ะ ฉันรับปากไปแล้ว” “ไม่ให้ลา ในวันนั้นไอ้สองมันขาดคนช่วยจัดงาน งานใหญ่ใกล้เข้ามาแล้ว ถ้ายังลาบ่อยแบบนี้ ฉันจะหักเงินเดือน แรก ๆ ก็ดี ๆ พอมีแฟนลาบ่อยเชียวนะ ไปทำงาน ไม่อนุญาตให้ลา!!!! ถ้างานมันว่างมากนัก ก็ไปงานเวดดิ้งแฟร์กับสองพรุ่งนี้!!!!” เสียงดังฟังชัด ปวดหัวใจ ฉันจะมีแฟนแล้วมันไปหนักส่วนไหนของเจ้ไม่ทราบ ฉันจะต้องอยู่ขึ้นคานแบบเจ้ รึไง บางทีฉันอาจจะต้องหางานใหม่รอเอาไว้แล้วสิ ฉันจะฟ้องกรมแรงงาน เอกสารจ้างงานแจ้งชัดเจนว่าฉันพักร้อนได้ 15 วันนะยะ ฉันกลับมานั่งทำงาน โดยมีพี่รันหันมองอย่างเป็นห่วง เป็นใย อยากใส่ใจเรื่องของฉ