“แต่ว่า-”
“ให้เขา…แค่กๆ …อยู่เถอะ…อึ่ก….อ่อก!” โลหิตสีแดงคล้ำออกมาจากริมฝีปากอิ่มของคนป่วยจนทำให้อีกสองคนในห้องตกใจ
“องค์หญิงใหญ่!”
“อี้เอ๋อร์!”
ชายหนุ่มรีบคว้าผ้าเช็ดตัวที่อยู่ไม่ไกลมาเช็ดเลือดเสียที่อยู่ตามตัวของหญิงสาว
“ขอข้าทำเองเถิดเจ้าค่ะ” เฉิงหว่าหวายื่นมือไปขอผ้ามาจากบุรุษหนึ่งเดียวในห้อง สหายของนางคือองค์หญิงสูงศักดิ์จะให้ผู้ชายมาแตะเนื้อต้องตัวง่ายๆ ไม่ได้
“อืม” ราชครูหลิวยื่นผ้าไปให้โดยไม่อิดออด เลือดเสียเหล่านั้นย่อมมีพิษเจือปนอยู่ด้วย การทำความสะอาดอย่างเร่งด่วนคือสิ่งจำเป็น แต่เขาก็ยังคงประคองคนงามให้นั่งพิงร่างตนก่อนจะนำกระโถนมาไว้ใกล้ๆ
“ถ้าพระองค์รู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดที่จะออกมาอย่าพยายามกดมันไว้พ่ะย่ะค่ะ” อาจเป็นโอสถทิพย์ที่เร่งขับพิษส่วนใหญ่ออกมาจึงทำให้เลือดพวกนี้มีสีและกลิ่นไม่น่าดูแม้แต่น้อย
“อึ่ก” คนงามพยักหน้ารับอย่างเข้าใจและแปลกใจที่เขาอยู่ตรงนี้
ผ่านไปเกื
