พรีมพริมาไม่รู้ว่าเพราะอะไรวันนี้ไอ้หลานชายจอมเฮี้ยวของหล่อนถึงได้ทำตัวสนิทสนมกับหล่อนเป็นพิเศษนัก ทั้งทัดผมที่หูหล่อน ป้อนน้ำป้อนกลับแกล้มหล่อนอยู่อย่างนั้นอย่างกับว่าจะทำตัวเป็นคู่รัก นี่ถ้าไม่สนิทกันมากจนรู้นิสัยใจคอกัน ป่านนี้หล่อนคงคิดว่านายทัดเทพคิดอะไรกับหล่อนอยู่แน่ๆ
“เรากลับกันได้หรือยัง” พรีมถาม หลังจากที่ทั้งสองเข้ามาอยู่ในนี้ได้ไม่นานนัก แต่ด้วยเสียงที่อึกกระทึกครึกโครมนั้นก็ทำให้ทัดเทพทำเป็นเนียนได้ยินไม่ถนัดเพราะเขายังไม่ได้รับสัญญาณจากผู้บังคับบัญชาให้หยุดแสดงละครเลย
“พี่พรีม ผมไปขอเบอร์สาวก่อนนะครับ” เขาตะโกนบอกแข่งกับเสียงเพลงแล้วเดินออกไป...
พรีมพริมาได้แต่ส่ายหัว หล่อนมองไปที่รอบๆ ผับแล้วก็ทำหน้าเบื่อหน่าย หล่อนไม่ชอบสถานที่แบบนี้เลยแต่ไม่รู้ว่าทำไมคนที่นี่ถึงทำท่ามีความสุขหนักหนาที่ได้อยู่ที่นี่ อากาศก็ไม่ดี เหม็นควันบุหรี่มาก แถมเสียงยังดังเป็นในระดับที่เป็นอันตรายต
