สุดท้ายก็เพื่อน
1218 Words
หลังเลิกเรียนวิวาห์เดินทางกลับบ้านด้วยแท็กซี่ เนื่องจากรถของเธอนำเข้าศูนย์เพราะตรวจเช็กระยะ และความปลอดภัยต่างๆ ซึ่งพ่อของเธอนั้นเป็นคนจัดการให้ ครอบครัวของวิวาห์ถือว่าอยู่ในฐานะที่ปานกลางรถที่บ้านมีสามคัน แต่ทว่าเธอจะไม่ขับรถของพ่อหรือแม่นอกจากรถตัวเองที่พ่อซื้อให้เท่านั้น
ส่วนไอเดนอย่างที่บอกว่า วันนี้วันเกิด กอบัวเขาเลยรีบไปรับแฟนสาว แถมยังไปฉลองกันสองคน ชายหนุ่มเซอร์ไพรส์แฟนสาวด้วยกระเป๋าแบรนด์เนมที่พึ่งซื้อ ทำเอา กอบัวดีใจยิ้มจนแก้มปริ
"ขอบคุณนะคะ พี่ไอเดนใจดีที่สุดเลย"
"งั้น คืนนี้ต้องมีรางวัลให้พี่นะ รู้เปล่า"
"คืนนี้หรือคะ เอ่อ วันหลังได้ไหม พอดีญาติบัวนะสิจะมา ฉลองวันเกิดด้วย พี่ไอเดนไม่ว่าใช่ไหม"
ถึงจะเป็นการปฏิเสธที่ดูดีก็ตามที แต่ไอเดนถึงชั้นหัวเสีย นานๆที่เขาจะได้ค้างที่ห้องของสาวรุ่นน้อง พักหลังมานี่ไม่รู้ว่า กอบัวเป็นอะไร ไม่ยอมให้นอนด้วยเหมือนเมื่อก่อน
"พี่ไอเดน เงียบแบบนี้ใจคอไม่ดีเลย เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ได้ไหม พรุ่งนี้เราไปเที่ยวกันก็ได้ น่านะ"
เสียงออดอ้อน ออเซาะ พลางซบไหลของไอเดนอยู่แบบนั้น มีหรือไอเดนจะไม่ใจอ่อน
"ครับ"
น้ำเสียงก็พอบอกอยู่ว่าเขาไม่พอใจ แต่ทำไงได้ตัวเองรักเขาไปแล้ว ในเมื่อคืนนี้ กระเป๋าใบละแสนก็ไม่สามารถทำให้ผ้าหลุดได้ ไอเดนไม่รู้จะทำยังไง ความรู้สึกหงุดหงิด พร้อมกับโมโหเล็กน้อย แต่ไม่รู้ยังไง ชายหนุ่มถึงขับรถมาแถวบ้านวิวาห์พร้อมทั้งหาร้านเหล้า ก่อนจะเลี้ยวลงจอด มิหนำซ้ำยังโทรหาวิวาห์อีกด้วย
ตืดด
"ฮัลโหล..นอนยัง"
(ยัง ทำไม มีอะไร)
น้ำเสียงของวิวาห์ก็ไม่ต่างหรอกนะ ที่พูดกับไอเดน เธอรู้เป็นนัยน์ๆอยู่แล้วว่า ไอเดนท่าจะมีปัญหา ไม่งั้นไม่โทรหาเธอตอนนี้แน่ เพราะมันสองทุ่มครึ่งเข้าไปแล้ว
"ออกมาหาได้ไหม กูอยู่ร้านเหล้าแถวบ้านมึง"
(อะไรกันค่ะ คุณชายวันนี้วันเกิดเมียมึงไม่ใช่หรือไง เหตุใดมาโผล่ที่แถวบ้านกูได้)
"อย่าพึ่งพูดได้ไหม มึงจะมาไม่มา กูจะนั่งรอตรงนี้แหละ!"
ตืด ๆๆๆ
วิวาห์ยังไม่ทันได้ตกลง ไอเดนรับวางสายใส่ ซะแล้ว ไอเดนก็คงรู้ดีว่าวิวาห์จะไม่ปฏิเสธตนเป็นแน่
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป
หลังจากที่ไอเดนให้พิกัดร้าน สาวร่างบางก็รีบเดินสาวเท้าเข้ามาในร้านอย่างไว แต่ทว่า เพื่อนชายของเธอนั้นดูเหมือนจะได้ที่ ไอเดนตาปรือ เงยขึ้นมามองคนที่ยืนเท้าสะเอวต่อหน้า
"มาแล้วหรอ! กูว่าแล้วว่ามึงจะไม่ปฏิเสธกู"
"ทำไมรีบกินรีบเมา...แล้วเมียมึงไปไหน"
ประโยคคำถามของวิวาห์ทำเอาไอเดน ที่ยกแก้วเหล้าเทลงคอนั้น ต้องรีบวางแล้วตอบ
"เขาบอกว่า เขาจะไปฉลองกับญาติ"
"มึงเชื่อเหรอ?"
"อ้าวๆ ก็ต้องเชื่อดิวะ น้องเขาบอกแบบนั้น"
เสียงพูดจนลิ้นจะพันกันอยู่แล้ว พูดจบก็เทเหล้าลงแก้วพร้อมทั้งจะเทลงคอ แต่ วิวาห์รีบห้ามไว้เสียก่อน เพราะกลัวว่าไอเดนจะกลับบ้านไม่ได้
"พอได้แล้ว เดี๋ยวกลับบ้านไม่ได้หรอกมึง"
"กลับไม่ได้ ก็นอนบ้านมึงไง"
"ไม่ได้! มานอนบ้านกูได้ที่ไหน คนก็เอาไปนินทากันพอดี"
ไอเดนที่ได้ยินถึงกับยิ้ม เงยหน้าขึ้นมามองหน้าวิวาห์อีกรอบ
"ก็แค่นอน อีกอย่างกูไม่ได้นอนกับมึงสักหน่อย คิดมากทำไมวะ"
วิวาห์ไม่พูดอะไรต่อ มันก็จริงที่นอนคนละที่ แต่ถ้าลากไอเดนไปแบบนี้ละก็มีหวังเข้าทางแม่แน่นอน
"หยุดๆ มึงพอเลยไม่ต้องกินแล้ว"
วิวาห์รีบห้ามเสียงแข็ง รีบคว้าแก้วเหล้าที่กำลังจะถูกเทลงคออีกรอบชายหนุ่ม ไอเดนมองหน้าพร้อมขมวดคิ้ว
"ก็บอกอยู่นี่ไงว่าขอค้างที่บ้านมึง อีกอย่างพรุ่งนี้ เราต้องไปบ้านกู"
วิวาห์ฟังแล้วก็ชะงัก เพราะลืมนึกไปว่าต้องไปบ้านไอเดนพรุ่งนี้ หลังจากที่ วิวาห์เงียบไอเดนก็เล่นดื่มไม่ยั้ง ส่วนวิวาห์เธอก็นั่งเฝ้าเพื่อนดื่ม สายตาไอเดน เหมือนมีอะไรแฝง ชายหนุ่มดื่มก็จริงแต่สายตาก็ดุเอาเรื่อง ในหัวคงคิดเรื่องแฟนสาวเป็นแน่ เวลาผ่านไปจนเกือบสี่ทุ่ม วิวาห์ที่นั่งเฝ้าเพื่อนดื่มโดยที่ไอเดนไม่ได้พูดอะไร ทำเพียงนั่งเงียบๆ จนกระทั่ง
"ป่ะ กลับ"
เสียงชวนของไอเดน ทำเอาวิวาห์ ชะงักพร้อมกับมองหน้า ไอเดนรีบลุกขึ้นจากที่ เดินเซไปที่รถ วิวาห์ที่เห็นอาการเพื่อนก็พอรู้ไอเดนไม่น่าจะขับรถไหว เธอรีบวิ่งไปพยุงร่างเพื่อนที่เหมือนจะล้มแล้วประครองขึ้น
"กูขับเอง" วิวาห์รีบแย่งกุญแจที่มือชายหนุ่ม
"รถมึงละ" ไอเดนถามเสียงอ้อแอ้แทบจะไม่เป็นศัพท์
"เออ เดี๋ยวให้คนที่บ้านมาขับไป" เธอบอกเพื่อนแล้วก็เปิดรถของไอเดนแล้วยัดร่างสูงลงไปนั่ง ส่วนตัวเองก็เดินอ้อมไปฝั่งคนขับแทน
วิวาห์ขับรถมาที่บ้านตัวเอง เธอเปิดประตูลงรถแล้วเดินตรงเข้าไปในตัวบ้านเรียกพ่อให้มาช่วย ไม่นาน อานนท์พ่อของหญิงสาวก็มาเปิดประตูรถ
"ไอเดน สภาพทำไมเมาแบบนี้ลูก"
น้ำเสียงของชายวัยห้าสิบต้นๆถามคนที่ แทบไม่มีสติ วิวาห์ยืนมองพ่อที่ซุกตัวเข้าไปประคองร่างไอเดน ก่อนที่เธอจะเข้ามาช่วยอีกแรง
"ไม่รู้ว่าคึกอะไร เล่นดื่มไม่ยั้ง"
"ดีแล้วละที่ไม่ขับรถกลับ"
สองพ่อลูกคุยกันพร้อมทั้งพยุงร่างไอเดนไปที่โซฟา ส่วนเกศแม่ของวิวาห์จัดการโทรบอกเพื่อนทางนั้น ไม่ให้เป็นห่วงลูกชาย หลังจากเข้ามาในบ้าน เกศราเธอก็ปล่อยให้ลูกสาวดูแลไอเดน
"เดน ไอ้เดน ไอ้บ้าตัวหนักชิบหาย"
วิวาห์พยายามจะจัดท่าให้เพื่อนได้นอนสบาย ร่างเล็กฉุดดึงร่างของไอเดนอยู่หลายครั้ง จนกระทั่ง
พรึบ!!!
ไอเดนกระชากข้อมือของวิวาห์สุดแรง จนร่างเธอล้มทับร่างของไอเดนที่นอนอยู่ที่โซฟา
"วาห์...ทำไมวะ ทำไมเข้าถึงไม่ให้กูค้างด้วย ที่จริงเขาต้องอยากฉลองวันเกิดกับกูสิ"
น้ำเสียงแทบจะฟังไม่เป็นศัพท์ พร้อมทั้งยังโอบรัดร่างวิวาห์ไว้อีก
"ไอ้เดน มึงปล่อยก่อน เดี๋ยวแม่กูมาเห็น"
"กูมีแต่มึงเท่านั้น เท่านั้นจริงๆ มึงไม่เคยปฏิเสธกู"
"เชี้ยเดน....ปล่อยก่อน"
ไอเดนเหมือนคนไม่รู้สติ กอดรัดร่างของวิวาห์ราวกับเป็นตุ๊กตา จนกระทั่ง
"วิวาห์....ไอเดน!!!"
- Writer
