lovefriend สุดทางเพื่อน

ยกเลิกนัด

ไอเดนไม่ได้ร่วมทานมื้อเช้ากับบ้านของวิวาห์ เนื่องจากบอกว่ามีธุระที่ต้องไปทำ ดังนั้น มื้อเช้าของวันนี้วิวาห์เองก็ไม่ได้ทาน เพราะไอเดนบอกว่าแม่ของเขาให้รับ วิวาห์ไปบ้านด้วย

"มึงมีธุระหรอ?"

ระหว่างทางมา วิวาห์ก็ถามขึ้น เธอเก็บความสงสัยมาตั้งแต่ที่บ้าน แต่ก็ไม่กล้าถามเพราะกลัวแม่จะดุ

"อืม...กอบัวนัดกูให้ไปรับ ถ้าเกิดเย็นนี้กูมาไม่ทันมึงให้คนที่บ้านกูมาส่งนะ"

ประโยคของไอเดนทำเอาวิวาห์ถึงกับน่าเศร้าลงเล็กน้อย เธออุตส่าห์มาบ้านชายหนุ่ม แต่เจ้าของบ้านดันหาเรื่องหนีเที่ยวกับสาว แถมจะปล่อยเธอทิ้งไว้กับแม่ตัวเองอีก

"แล้ว...จะพากันไปเที่ยวไหน"

ไม่รู้คิดยังไงถึงถามออกไปแบบนั้นเหมือนตัวเองกำลังก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเขา แต่เมื่อคิดได้ก็สายไปแล้ว ไอเดนที่ขับรถอยู่นั้น หันมามองหน้าพร้อมขมวดคิ้ว

"มึงถามทำไม ปกติไม่เคยอยากรู้อยู่แล้วนิ คนเป็นแฟนกัน มึงว่าเขาไปไหนกันละ"

เธอไม่รู้หรอกว่าเขาไปไหนกัน เพราะเธอยังไม่เปิดใจรับใครเป็นแฟนสักครั้ง ก็คงมีแค่ไอเดน ที่เทียวไปรับไปส่ง ไปไหนมาไหนก็ลากเธอไปด้วยตลอด แต่ถึงอย่างนั้น วิวาห์เธอก็ไม่ได้พูดหรือถามอะไรต่อ เธอเอาแต่นั่งเงียบจนกระทั่ง ออดี้สีดำด้านคู่ใจ ไอเดน วิ่งเข้าเขตบ้านหลังใหญ่

ร่างสูงสาวเท้าเข้าบ้านแล้วมุ่งหน้าขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนคนที่มาด้วยก็ยืนทำตาละห้อย ก่อนที่รัศมีจะเดินมาต้อนรับหลานสาว

"วิวาห์ เข้าบ้านก่อนลูก ไม่เจอกันนานดูผอมไปนะเนี่ย"

"สวัสดีค่ะ น้ารัศ"

เธอยกมือไหว้ผู้ใหญ่ตรงหน้าที่เธอเห็นมาตั้งแต่เด็ก บ้านหลังนี้ก็ใช่ว่าพึ่งจะมา เธอมาออกบ่อยครั้ง แต่ครั้งนี้มันแปลกตรงที่ไอเดนจะไม่อยู่ เธอเองก็ไม่อยากอยู่ด้วยเช่นกัน แต่ทว่ารัศมีกับโอบหลังเธอแล้วพาเข้ามานั่ง ก่อนที่จะมองไปที่ชั้นบน

"ไอเดน จะรีบไปไหน เพื่อนมาดูลุกลนแปลกๆ"

"ไอเดนบอกว่ามีนัดค่ะ"

วิวาห์ตอบรัศมีพร้อมกับมองตามสายตาของเจ้าของบ้านไปที่ชั้นสองของบ้าน ใบหน้าสวยดูเป็นวิตกเล็กน้อย ปกติแล้วเธอจะมาบ้านนี้พร้อมด้วยพ่อแม่ ถึงแม้นานๆทีจะมาพร้อมไอเดน ทว่าไอเดนก็อยู่ด้วยตลอด แล้ววันนี้ชายหนุ่มกับหาเรื่องออกบ้าน แล้วเธอควรทำยังไงดี

"ไอเดนนี้ยังไง นัดที่ไหนสำคัญขนาดนั้นเลยหรอ เพื่อนมาทั้งที ตัวเองจะหนีเที่ยวน่าเกลียด"

รัศมีอดไม่ได้ที่จะต่อว่าลูกชายเพียงคนเดียว บ่นยังไม่ทันขาดคำ ร่างสูงก็แต่งตัวหล่อเหลาเดินลงมาจากบนบ้าน สายตาที่วิวาห์มองนั้นเหมือนจะเว้าวอนไม่อยากให้ ไอเดนไปสักนิด ชายหนุ่มเดินมาแล้วก็หยุดยืนที่หน้าห้องรับรอง แล้วหันมาบอกแม่

"ถ้าผมมาช้า ไปส่งวิวาห์ด้วยนะ"

รัศมีเตรียมจะอ้าปากด่าลูกชาย เธอรู้สึกผิดหวัง ที่ไอเดนไม่ยอมฟังเธอบ้าง ส่วนพ่อของชายหนุ่มก็บ้างานเป็นหลักครั้นจะบอกลูกชาย ก็ไม่ค่อยได้อยู่พร้อมหน้ากันสักครั้ง อย่างเช่นวันนี้ วันหยุดแท้ๆ แต่ก็ยังเข้าไปดูสินค้าที่โกดัง เรื่องออกบ้านไม่ต่างจากลูกชายสักนิด

กริ่ง...

ไอเดนที่เตรียมจะก้าวขาออกจากบ้าน เสียงมือถือก็ดังขึ้น ชายหนุ่มล้วงมือเข้าไปหยิบที่กระเป๋ากางเกง พร้อมกับกดรับสาย

"กอบัว แต่งตัวรอพี่แล้วใช่ป่ะ"

ประโยคแรกที่พูดเมื่อโทรศัพท์สมาร์ตโฟนแนบที่ใบหู แต่ไม่รู้ว่าปลายสายพูดว่าอะไร สีหน้าชายหนุ่มดูเปลี่ยนไปจนเห็นได้ชัด วิวาห์ที่นั่งอยู่ก็สังเกตใบหน้าเพื่อน

"อ๋อ ครับ ไม่เป็นไร"

น้ำเสียงที่ดูกระตือรือร้นก่อนหน้า ดูอ่อนลงผิดสังเกต ไม่นานไอเดนก็วางสายแล้วเดินหันหลังไปนั่งอีกมุมของบ้าน

"เหอะ น้าว่าโดนพี่หญิงหักอกมาละสิ ดูหน้าก็รู้ สม!"

รัศมีดูท่าจะพอใจที่ลูกชาย โดนยกเลิกนัด เธอยิ้มพร้อมกับมองมาที่หน้าของวิวาห์ที่ดูเป็นห่วงเป็นใย ไอเดนไม่น้อย

"หนูขอไปคุยกับเดน แป๊บนะคะ"

"อ๋อ จ๊ะ ดีเหมือนกัน ไปถามดูสิว่า สาวที่ไหนหักอกอีก"

รัศมีเธอไม่รู้เรื่องของลูกๆเท่าไหร่ วิวาห์เธอพอดูออกว่า กอบัวคงยกเลิกนัด ไม่งั้น คนร่างสูงคงไม่นั่งคอตกแบบนั้น วิวาห์เดินเข้าไปหา ไอเดน เธอหยุดยืนข้างๆชายหนุ่ม พร้อมประโยคคำถาม

"เขายกเลิกใช่ไหม?"

ไอเดน เงยหน้าขึ้นมามองพร้อมกับ พยักหน้า นั้นเป็นสิ่งที่วิวาห์ รู้ดีว่าทำไม แต่เธอก็ยังไม่ถามต่อจนกระทั่ง ไอเดนเล่าให้ฟัง

"เขาบอกว่าญาติยังไม่กลับ เลยต้องอยู่เทคแคร์ก่อน"

"มึงเชื่อหรอ"

คำถามที่ วิวาห์พยายามจะเปิดเรื่อง ทำเอา ไอเดนถึงกับนิ่วหน้า พลางจ้องตาวิวาห์ อยู่แบบนั้น

"เดน กูไม่รู้ว่า กูจะพูดดีหรือเปล่า แต่กูไม่อยากให้มึงเสียเวลา เรื่องของ กอบัว"

"มึงจะพูดอะไร?"

ไอเดน จ้องหน้าวิวาห์ พร้อมกับรอฟัง แต่สายตาชายหนุ่มดูเหมือนจะไม่เป็นมิตรที่ วิวาห์กำลังจะเล่าต่อไป

"มึงแน่ใจว่า รับได้"

"จะพูดก็พูดสักที สิว่ะ อ้ำอึ้งอยู่ได้"

ไอเดน ตวาดเสียงดัง ทำเอา รัศมีที่นั่งดูเด็กทั้งสองอยู่ห่างๆ ถึงกับแอบเป็นห่วง วิวาห์

"มึงทำใจเถอะ กอบัว ไม่ได้มีมึงคนเดียว วันที่ไปซื้อของขวัญกูเห็นเขามากับผู้ชาย"

วิวาห์พูดแล้วก็มองใบหน้าที่ครุ่นคิด พร้อมอาการนิ่งจนเดาได้อยาก เธอสังเกตเห็นว่า ไอเดนกัดฟันจนสันกรามนูนเด่น สายตาดุดันไม่น้อย จากที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

"มึงพูดอะไร?"

"ก็พูดเรื่องจริงไง มึงไม่เชื่อกูหรอ"

"มึงอิจฉาเขาละสิ ที่วันเกิดเขาได้ของขวัญ แต่มึงไม่ได้ ที่จริงกูไม่ได้ลืม กูกะว่าจะให้ทีหลัง แต่นี่มึงเล่นใส่ร้ายเมียกู งั้นมึงไม่ต้องเอา "

"ไอ้เดน กูไม่ได้ใส่ร้าย กูไม่ได้ใส่ร้ายกูเห็นจริงๆ"

"มึงเงียบไปเลย!!"

ไอเดนท่าจะโมโหให้วิวาห์ ไม่รู้ว่าโมโหเพราะไม่กล้ารับความจริงหรือว่าโกรธวิวาห์จริงๆกันแน่ เขามองวิวาห์เพียงแค่เสียววิก่อนจะลุกขึ้นเดินชนไปที่ไล่เพื่อน ก่อนจะไปเขายังพูดขึ้นอีก

"มึงกลับเองแล้วกัน!!"