Chapter 03
1022 Words
"Hindi naba Kita mapigilan pa Rann!?" Jarred ask to her..
"Jarred! Naguguluhan na ako sayo, alam mo yun!? Ilang beses na Kitang tinanong kung bakit parang ayaw mo akong umuwi ng pilipinas." Irrated na tanong niya.. "ano bang meron sa pilipinas na parang Takot n Takot ka, pwede ka Naman magpaiwan dito kung gusto mo."
"N-no way ! Haist, ano Kasi - ahhmm okay Naman na kayo ni Zyr dito? Why kelangan pang bumalik sa pinas diba!?"
I rolled my eyes in the air and I intently saw to him..
"Ilang beses ko bang sasabihin sayo, Ikaw na MISMO nagsabi na dun ako lumaki.. gusto ko lang Makita nang anak ko yung Lugar kung saan nagka-isip Ang mama niya, and besides baka sakaling makaalala ako dun.. kahit papano.
"Yun nga ang kinatatakot ko yung makaalala ka at magalit ka sakin dahil sa mga kasinungalingan ko."
Bulong sa isip ni Jarred.
Hindi na ito sumagot sa sinabi niya.. at ramdam niya na talagang ayaw siya nito na tumuloy pa ng pinas.
Nilapitan niya ito at niyakap..
"I owe you a lot, Jarred! Pero kung ano man yung kinakatakot mo, pls trust me hindi ko naman ipapahamak Ang sarili ko..Gusto ko lang talaga umuwi sa kung saan ako talaga dapat."
Naramdaman niyang bumuntong hininga ito..at hinaplos ang likod niya na parang inaalo siya..
"Fine! Fine!? Haist may magagawa ba ako? Sobrang lakas mo sakin babe" ngumiti ito kahit na may pag aalinlangan.
"Thank you, alam ko Naman na kaya kalang GANYAN Kasi prinoprotektahan mo kami ng anak ko.. and I thank you for that, Ikaw lang ang mapagkakatiwalaan ko ng sobra."
Umalis siya sa pagkakayakap dito pinagpatuloy na Ang pagbaba ng MGA gamit nilang mag-ina..
"Ako na niyan mabigat yan, agaw ni Jarred sa maletang may kalakihan at ito na ang nagbaba..
Jarred is so closed friend to me.. siya lang ata Ang kaibigan niya since nawala nga ang alaala niya, or kung may kaibigan man siya malamang di niya alam Kasi nga Wala siyang maalala.. Si Jarred Ang nandiyan nung panahon na kailangang kailangan niya ng tulong lalo na sa pag aalaga kay Zyr. Mga panahong halos di pa niya kaya, ito Ang umalalay sakanya at tumayong ama kay Zyr.. Utang na loob niya lahat dito.
Napatingin siya sa baba nang hagdan nang sumenyas ito na bumaba na.. kumaway lang siya at nag sign ng sandali lang..
"Guwapo kana man Sana Jarred para kang Filipino version ni Lee min ho, kaso diko maintindihan kung bakit nahihirapan akong mahalin ka madali kana mang mahalin Kaso masyadong pihikan tong puso ko. Saad niya sa isip.
"Haist! Kung ano ano na talaga naiisip ko, mas mabuti pa sigurong bumaba na ako."
Pagdating niya sa baba, naghihintay na ang guwapo niyang anak sa sasakyan..
"What took you so long nanay!? Zyr ask me.
"Ahhm Nothing my loves, may kinuha lang Ang nanay..
"So we can go now!?"Excited na tanong nito.
"Yup! Tumatangong sabi niya.
"Yeheyyy! We were going to phillipines.. tuwang sabi nito.
Out of nowhere bigla niyang naalala si Jarred..
"Ahh my loves, anak si Daddy ninong mo!?
They used to call daddy ninong si Jarred, Kasi gusto Naman din ng binata..
"I'm here babe,"
papalapit na boses nito.
"You always saying that endearment to me, why!?" Bigla nalang niyang naitanong..
"Wala! Gusto ko lang, parang Ang sarap lang pakinggan". Natawa ito..
"Siraulo ka talaga! Hmp. Kunwaring sabi niya pero nakangiti.
"Ang tagal nito naman nanay!? Diba po ba kayo sasakay?" My son ask.
"Just a second my loves, chinecheck lang namin ni ninong daddy yung gamit baka may nakalimutan pa. Sagot niya..
"Okay po. Nakahalukipkip na sagot nito ..
"Tara na! Mukang Wala na sa mood Ang anak natin. Sabi ni Jarred sakanya..
"Luko- luko! Anak ko lang. Pagtatama niya.
"Anak ko nadin! I'm his God father.. pag papaalala nito.
"Haist bahala ka nga", saka siya sumakay sa passenger seat ..
Natatawa Naman itong sumunod at sumakay sa driver seat..
"Seatbelt baby, paalala niya kay Zyr. We were going to the Airport.
"Yes po! Tuwang tuwa sabi nito.
While they on the road ..
"Ahm, Jarred! Gusto ko sana mag apartment nalang kami ni Zyr.. Ayoko muna sa magulang ko."
Jarred look at her..
"Okay lang ba sa parents mo.!?" Tanong nito.
"Pag alam nilang Ikaw Ang Kasama ko, Oo!
Natawa ito..
"Bakit parang ayaw mo ata!?" Tanong ni Jarred.
"Ang pangit kasing tignan kung magkakasama tayong tatlo.."
Bigla itong natahimik sa tinuran niya,
"I'm sorry I didn't mean to say that, ano lang kasi-" nag iisip siya ng sasabihin.
"Okay lang! Rann, naiintinidihan ko, we are not yet a family."
"What do you mean!? Your are the part of our family don't you!?"
"Yes I am, pero iba to."
"Pano bang iba to! Hayan kana naman sa pa misterious man mo ahh! Nang gigigil nako sayo sarap mong sakalin."
"Mas masarap ako mahalin Rann, mahina nitong sabi..
"A-ano!? Hindi ko naintindihan Jarred!"
"Ang sabi ko malapit na Tayo kaya be ready. "
"Tsk! Ewan ko na talaga sayo. Saka siya umayos ng pagkakaupo., At tinignan Ang anak na kasalukuyang nag laro nang games sa tablet kaya walang imik."
Hinayaan nalang niya ito at sumandal sa kaniyang kinauupuan.. "medyo malayo layo pa naman, puwede pa Naman siguro akong umidlip" sabi niya sa sarili..
Ilang araw na Kasi siyang walang matinong tulog dahil sa mga panaginip niya, mga panaginip na hindi niya alam kung totoo.
"Take a nap, babe. Gisingin nalang Kita pag nasa Airport na Tayo! Mukha kasing puyat na puyat ka.. Ang laki n ng eyebags mo."
"Hindi Kasi ako pinapatulog nang MGA panaginip ko, pag malapit ko ng Makita yung Mukha nang lalaki sa panaginip nagigising ako" disappointed na sabi niya..
Tinignan siya ni Jarred at hindi niya mabasa Ang nasa isip nito.
"Why!? May dumi ba ako sa Mukha?, Tanong ko..
"A-ahh Wala sige na umilip kana.. saka tumutok ulit ito sa daan at parang Ang lalim ng iniisip.. hindi nalang niya ito pinansin at ipinikit na ang Mata..
"Dumating naba ang kinakatakutan ko, mukhang unti unti na siyang nakakaalala." Wika ni Jarred sa sarili habang Pinagmamasdan ang nahihimbing nang dalaga.
Miss/gwenny
- Writer
