กลิ่นเปรี้ยวๆ
1390 Words
"ก็ผมหวง" คำนี้มันทำให้ฉันตัวแข็งทื่อสักพัก
"พี่มิรา ทำไมหน้าพี่แดง เขินหรอ" ฉันรีบเอามือจับแก้มแล้วเดินหนีจะเขาทันที ฉันเดินไปนั่งโซฟาตัวโปรดข้างๆพี่ราม ที่มีสาวน้อยนั่งข้างๆฉันเช่นกัน
"พี่มิราคะ น่าน่ามีเรื่องสงสัยค่ะ" สาวน้อยหันหน้ามาคุยกับฉัน ระหว่างกระทิงเดินไปดื่มกับมังกรและวินเนอร์อีกฝั่งของโซฟา ส่วนแทนไทม์เป็นพ่อครัวกับน้องชายของเขาทำการย่างกุ้งกับหมึกอยู่ข้างๆสระ
"สงสัยอะไรหรอคะ" ฉันหันไปตอบสาวน้อย
"เมื่อประมาน5วันก่อนใช่พี่ที่แข่งรถ อยู่สนานแข่งของพี่วินเนอร์มั๊ยคะ"
"ใช่ค่ะพี่แข่งเอง พี่เท่ไปเลยใช่มั๊ย ฮ่าๆ" วันนั้นฉัน...
"ใช่ค่ะพี่เท่มากเลย ผู้ชายที่วิ่งมากอดพี่ โดยไม่ทันตั้งตัว แล้วโดนหนุมานถวายแหวน ของพี่มิราเข้าอย่างจัง ทำเอาเขาหน้าหงายไปเลย พี่คือไอดอลหนูเลยค่ะ ฮ่าๆ" สาวน้อยขำแล้วยกนิ้วโป้งให้ฉันทั้งสองข้าง แต่คนที่นั่งข้างๆฉันไม่ขำด้วยสักนิด แถมเขาทำหน้าดุใส่ฉัน
"น่าน่า เธอว่าไงนะ ชายคนนั้นโดนอะไรนะ" พี่รามถามสาวน้อย
"ชายคนนั้น โดนหนุมานถวายแหวนของพี่เข้าอย่างจัง ทำเอาเขาหน้าหงายไปเลยค่ะ" น่าน่าตอบพี่รามอย่างยิ้มๆ
"แฮ่ๆ พี่รามทำไมทำหน้าดุใส่ฉันด้วยล่ะ" ฉันหันไปถามเขา
"มิรา พี่บอกเธอแล้วใช่มั๊ย พี่ให้กระทิงสอนเธอเพื่อให้เธอนำไปใช้ป้องกันตัว แต่เธอนำไปใช้ทำร้ายคนอื่นแบบนี้จะให้พี่ทำยังไง" นั่นไงโดนจนได้
"พี่รามคะ พี่มิราเขาไม่ได้ทำเขาก่อนนะ ชายคนนั้นวิ่งมากอดพี่มิราแล้วร้องไห้ พี่มิราบอกปล่อยแต่เขาไม่ยอมปล่อยค่ะ" สาวน้อยรีบอธิบายทันที
"วินเนอร์ วันนั้นคนเยอะแค่ไหน" พี่รามหันไปถามวินเนอร์ที่กำลังคุยอย่างเมามัน
"อะไรของมึงไอ้ราม วันนั้นคือวันไหน" วินเนอร์หันมาตอบอย่างสงสัย ส่วนฉันได้แต่ก้มหน้าลงอยากจะลุกออกไปแต่ไม่กล้า
"วันที่มิราไปต่อยกับผู้ชายที่สนามแข่ง"
"วันไหนว่ะ เอ่อ อ่อๆ ไอ้ผู้ชายคนนนั้นมันขอแข่งมิรา เพราะมิราไปบอกมัน ถ้าแข่งชนะมิราจะให้จีบ"
"....."
"พอแข่งจบ ไอ้นั่นมันแพ้ วิ่งไปกอดมิราไว้ ดิ้นยังไงก็ไม่หลุดก็โดนหนุมานถวายแหวนให้น่ะหรอ ฮ่าๆ"
"กูจริงจังอยู่มึงนี่" พี่รามชี้หน้าวินเนอร์
"อ่ะๆตอบก็ได้ ก็ประมาน2-3หมื่น แต่เรื่องนี้มิราไม่ผิดนะ มิราป้องกันตัว" วินเนอร์อธิบายให้พี่รามฟัง
"...." พี่รามไม่ได้ตอบอะไร แสดงว่าเข้าใจแล้ว เฮ้อรอดไป
"มิน่าละคะ วันที่น่าน่าโดนเพื่อนรังแกแล้วพี่มิราไปช่วยไว้ ทำไมมันทำหน้ากลัวพี่มิราจัง แสดงว่าวันนั้นเพื่อนหนูต้องเห็นพี่แน่ๆเลยค่ะ" สาวน้อยนึกได้รีบพูดทันที อ่อๆฉันก็จำได้ที่สาวน้อยโดนรุมในวันนั้นก็ว่าพวกเด็กนั่นกลัวฉันทำไม
"มึงก็หวงเกินไปรึเปล่าว่ะ อายุจะถึงเลข3แล้วยังหาผัวไม่ได้เลยเนี่ย" เอ้ากระทิง นายหาเรื่องฉันหรอ แต่พี่รามก็ไม่ทำหน้าดุใส่ฉันแล้วแต่ไปทำใส่กระทิงแทน
"กระทิง นั่นปากนายเลี้ยงหมาไว้เป็นล้านตัวเลยรึไง" ฉันสวนกลับทันที คนอะไรมาหาว่าฉันหาผัวไม่ได้
"ก็นั่นไงผัวฉัน" ฉันชี้ไปทางแทนไทม์ที่กำลังยุ่งอยู่กับเตาย่างแล้วทุกคนก็หันไปทางนั้นตามมือของฉัน
"เอ้า เลือกให้ดีนะเว้ยว่าคนพี่หรือคนน้อง" นายก็อีกคนมังกร
"มังกรนายก็อีกคน กินเหล้าไปอย่าพูดเยอะ" ฉันชี้หน้ามังกร แต่เขากลับยิ้มและหัวเราะให้กับการกระทำของฉัน
"พี่ถามตรงๆนะ เธอชอบใครระหว่างไอ้แทนกับไอ้ทาม ถ้าสองคนนี้พี่เว้นให้ เพราะคนอื่นจะมาจีบเธอพี่ไม่ไว้ใจ" พี่รามบอกกับฉัน
"ฉันก็รักแทนมาตั้งแต่เด็กๆพี่ก็รู้นี่ พี่จะถามทำไม" ฉันพูดเบาๆเพื่อให้ได้ยินกันแค่สองคนแล้วอยู่ๆ พี่รามก็จับมือฉันลุกขึ้นเดินไปอีกฝั่งของสระเพื่อให้ห่างไกลจากทุกคน
"ไอ้กระทิง มึงว่าสองพี่น้องนั้น เขาไปคุยอะไรกันว่ะ" มังกรถาม
"เดี๋ยวกูอ่านปากให้เอาไหม แต่ขอเป็นภาษาบ้านกู"
(พี่รามจะคุยอะไรกับมิราคะ)
"นั่นเขาคุยกันแล้วมึงแปลดิ๊" วินเนอร์ตบบ่ากระทิงให้พูดตาม
"อ้ายมีอีหยังสิเว้ากับน้อง" กระทิงนายมันแน่นอนมาก
"ฮ่าๆภาษาไทยกดหนึ่ง ไอ้กระทิง กูจริงจังอยู่" มังกรทั้งพูดทั้งขำกันอยู่บนโซฟา
(อายุของตัวเล็กก็สามารถดูแลตัวเองได้พี่จะไม่ห้ามเรื่องความรักของเธออีก แต่ใช่ว่าพี่จะยอมให้เธอท้องก่อนแต่ง)
"แปลๆ" วินเนอร์
"เฒ่าแล้วเฝ้าหาผัว อ้ายกะอยากมีเมียแล้ว"
"ฮ่าๆ/ฮ่าๆ/ฮ่าๆ" สามหนุ่มขำกันอย่างเมามัน มีแค่สาวน้อยที่ฟังไม่เข้าใจ กับภาษาอีสานนี้ ด้วยความสนิทกัน เลยพูดและฟังกระทิงอย่างเข้าใจทุกอย่าง แต่บทสนทนาฉันกับพี่รามนั้นได้จบลง เพราะฉันรับรู้ในสิ่งที่พี่รามบอกกับฉัน และได้เดินกลับมาหาเพื่อนๆ
"นี่พวกมึงขำอะไรกันว่ะ" แทนไทม์เดินมาพร้อมกับถาดกุ้งย่างตัวใหญ่สีส้มน่ากินมาก
"ก็ไอ้กระทิมันอ่านปากไอ้รามกับมิราน่ะ แม่งโคตรจี้เลย ฮ่าๆ" มังกรพูดจบได้หยิบกุ้งตัวใหญ่มาแกะเปลือกออกแล้วกินอย่างอร่อย
"พี่กระทิงคะ หนูฟังไม่ออกอ่ะ" สาวน้อยพูดอย่างสงสัย
"เรื่องของผู้ใหญ่เธอน่ะกินกุ้งไป" กระทิงบอกสาวน้อยและได้ทำการแกะกุ้งให้เธอกิน
"มิรามานั่งข้างๆผม เดี๋ยวผมแกะกุ้งให้กินนะ" แทนไทม์ได้บอกกับฉัน
"น่ารักจังเลยค่ะ ขอจุ๊บทีนึง" ฉันได้ยื่นหน้าไปจุ๊บแก้มของแทนไทม์อย่างเบาๆ
"นี่จะทำอะไรก็เกรงใจพี่รามเขาหน่อยสิครับ" ทามได้มานั่งข้างๆฉันอีกฝั่ง ฉันนั่งอยู่ตรงกลางระหว่างสองพี่น้อง คนพี่ก็พอเข้าใจเพราะกุ๊กกิ๊กกันบ่อย แต่คนน้องเนี่ยต้องการอะไรกัน
"นี่นายจะเดือดร้อนแทนพี่ชายฉันทำไม" ฉันหันไปถามทามไทม์
"มิราคะ อ้า...อั้ม" แทนไทม์ได้เรียกให้ฉันหันไปกินกุ้งที่เขาแกะเพื่อป้อนฉัน ถ้าไม่ได้พี่นายป้อนฉันไว้นะนายโดนไปแล้วทาม
"มีมืออยู่จะกินเองไม่ได้รึยังไง" อะไรกันนี่นายจะมาแขวะฉันทำไมเนี่ย
"คนรักกันจะป้อนกันแล้วมันทำไม นี่นายไปแบ่งหมาจากปากกระทิงรึไงห๊ะ ฉันเริ่มจะโมโหแล้วนะ" ฉันยืนขึ้นเท้าเอวพูดอย่างโมโหใส่ทามไทม์อย่างเต็มที่
"อย่ามาพาลถึงฉันนะมิรา" กระทิงพูดแทรกขึ้น
"มิราคะ นั่งลงนะเราเปลี่ยนที่นั่งกันก็ได้นะ" นี่เป็นพี่นายขอไว้เถอะ ฉันกับทามไทม์แยกเขี้ยวใส่กัน โดยมีแทนไทม์อยู่ตรงกลาง แทนไทม์เขาได้แต่นั่งขำฉันกับทามไทม์ที่คอยจะกัดกันอยู่ตลอด ฉันก็ไม่รู้ว่าทามไทม์เนี่ยเป็นอะไร
"หึ เหมือนกูได้กลิ่นเปรี้ยวๆนะพี่ราม" กระทิงขำในลำคอแล้วพูดขึ้น
"เปรี้ยวอะไรคะ น่าน่าก็อาบน้ำอยู่นะคะ" สาวน้อยได้ก้มลงดมดูใต้วงแขนฝั่งซ้ายฝั่งขวา
"ฮ่าๆ/ฮ่าๆ" กระทิงกับรามขำออกมาโดยไม่ได้นัดหมาย
"สาวน้อยมันคนละเปรี้ยวนะคะ" รามได้บอกกับสาวน้อย เขาก็ได้แต่คนทำหน้างง
- Writer
