“เฮ้ย!! เพลง!” ชายหนุ่มอุทานเสียงสูง ทั้งแปลกใจทั้งงุนงงกับภาพตรงหน้า รวิภัณดานั่นเอง เธอกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วเข้ามาในห้องนอนของเขาได้อย่างไรกัน
“พี่นาซี...กลับมาแล้วเหรอเพลงมารอตั้งนานแล้วนะง่วงก็เลยหลับไปก่อน” ร่างบางที่นอนบนที่นอนคนอื่นอย่างสบายอุราสะดุ้งตื่นเพราะเสียงคำรามนั้นลุกขึ้นงัวเงียขยี้ตาก่อนจะยิ้มเอ่ยทักทายเจ้าของห้อง
“มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ไหนคุณลุงบอกว่าอีกหลายอาทิตย์กว่าจะกลับ แล้วเข้ามาทำอะไรในห้องพี่เนี่ย”
“โอ๊ย! พี่นาซี ทีละคำถามได้ไหมคะ เพลงหนีกลับมาก่อนค่ะคุณพ่อก็เพิ่งจะทราบตอนที่เจอกันเมื่อเย็นนี้เอง แล้วที่เข้ามารอเนี่ยก็เพราะคิดถึ๊ง คิดถึงพี่นาซีนี่คะ ไม่เจอกันตั้งนานล่ำขึ้นเป็นกองเลย...” ไม่พูดเปล่ารวิภัณดาในชุดนอนลายคิตตี้สีชมพูก็ลุกยืนวิ่งเข้ามากอดชายหนุ่มเอาไว้เสียแน่น ซ้ำยังระดมหอมแก้มซ้ายขวาแบบไม่ให้ตั้งตัว
“เฮ้ย! พอแล้วเพลงพอแล้ว นี่เราโ
