“มาแล้วเหรอนาซี นั่งก่อนสิ...”
“ขอบคุณครับคุณลุง มีธุระอะไรด่วนหรือครับถึงได้เรียกผมมาพบ” ทอเลเมียสดึงเก้าอี้รับแขกในห้องทำงานส่วนตัวของทรงภูมิมานั่งตามคำเชิญ พร้อมทั้งมองดูผู้พูดนั่งตรงกันข้ามมีโต๊ะทำงานตัวใหญ่กั้นกลางอย่างสงสัย โดยปกติถ้าไม่มีเรื่องสำคัญจริงๆ ผู้มีพระคุณของเขาไม่ค่อยจะเรียกพบสักเท่าไหร่ ส่วนมากจะเป็นเขาที่เอางานขึ้นมาเสนอให้ดูหรือไม่ก็กลับไปเจอกันที่บ้านทีเดียวเลย
“อืม...อีกไม่กี่อาทิตย์เพลงจะกลับแล้วนะ”
“อ๋อครับผมทราบแล้วครับก็โทรคุยกันอยู่บ่อยๆ” ชื่อเพลงที่ทรงภูมิกล่าวถึงก็คือรวิภัณดาบุตรสาวคนเดียวของเขานั่นเอง
“ลุงได้ข่าวว่าตอนนี้นาซีคบหากับหนูเอพริลเหรอ” ผู้สูงวัยยิงคำถามแบบตรงๆ แต่ท่าทียังดูสบายๆ เข้ากับบุคลิก
“ก็พูดกันไปเรื่อยล่ะครับ ผมเป็นคนสอนงานให้เขาก็ต้องใกล้ชิดกันเป็นธรรมดาพอใครเห็นก็เอา
