EP. 26
ภูริตค่อยลืมตาขึ้นมาอย่างเชื่องช้า ทุกความรู้สึกรักยังคงจุกแน่นอยู่ในหัวใจหนุ่ม ทุกความรู้สึกมันยังคงฝังแน่นและเวียนวนอยู่ในตัว เสียงฝนที่มันสาดซัดอย่างหนักเมื่อหลายเวลาก่อน บัดนี้ได้ขาดเม็ดไปแล้ว จะหลงเหลือเพียงมวลหมู่น้ำฝนที่เจิ่งนอนอยู่โดยรอบเท่านั้น
ชายหนุ่มทอดสายตามองไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้า สมองที่เหมือนจะอยู่กับห้วงแห่งสมาธิเมื่อครู่ค่อยๆ ปรับสภาพเข้าสู่ปัจจุบันอีกครั้ง ก่อนสายตาคู่นั้นจะไปหยุดยังร่างในชุดสีขาวที่นั่งด้วยรอยยิ้มเมตตาและมองเขาอยู่ก่อนแล้ว
“เป็นอย่างไรบ้างล่ะพ่อหนุ่ม”
เสียงนั้นเรียบเย็น จนทำให้ผู้ฟังถึงกับขนลุกซู่ หากภาพนิมิตของเขาเมื่อครู่ไม่ผิดเพี้ยนหรือบิดเบือนไป แน่ใจแล้วว่าร่างตรงหน้ากับสิ่งที่เขาเห็นเมื่อครู่จะเป็นคนเดียวกัน
“แม่ชี...”
ทั้งกรอบหน้าและแววตาดั่งภาพที่คุ้นเคย แม้ว่าโครงหน้าจะเปลี่ยนไปบ้างตามห้วงแห่งอายุสังขาร แต่เขาก็ยังคงจำได้ว่าสิ่งท
