“ไม่เป็นไร ไม่ร้องนะ”
สหัสวัตกล้ำกลืนความรู้สึกวูบโหวงหวิวไหวทั้งหมดลงไปในอก กัดฟันบอกเธอว่าไม่เป็นไร ทั้งที่ในใจปวดหน่วงแปลบๆ แต่เขาต้องอดทน ต้องผ่านวันนี้ไปให้ได้ อย่างน้อยได้เจอหน้าเธออีกครั้งก็ดีแล้ว
“วันนั้น...หลังจากที่เรากินข้าวกันเสร็จ...”
“อย่าพูดถึงมันเลย” สหัสวัตรีบขัดก่อนที่กังสดาลจะเอ่ยจบ
ที่จริงแล้วกังสดาลก็แค่อยากเล่าเหตุการณ์ในวันนั้นว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง และทำไมเธอถึงหายเงียบไป ไม่ติดต่อกับเขา อยากให้เขาได้ฟังจากปากเธอ ไม่ใช่จากคลิปที่มีผู้ไม่ประสงค์ดีส่งให้ดู
แต่สหัสวัตกลับคิดว่าจะปล่อยเรื่องนี้ให้มันจบไปตามกาลเวลา เขาไม่อยากรับรู้หรือรื้อฟื้นมันขึ้นมาอีกแล้ว
เมื่อเห็นว่าเขาไม่อยากฟังกังสดาลจึงปิดปากเงียบ ได้แต่สะอื้นอยู่กับอกเขาเบาๆ ครั้นเมื่อพอสงบจิตสงบใจได้บ้างแล้วจึงได้ผละออกมา ป้ายน้ำตาลวกๆ แล้วก็ยื่นมือไปจัดชุดสูทของเขาให้เข้าที่จากที่เมื่อกี้มันยับยุ่งเพ
