เช้าวันต่อมา...
ฉันกำลังรู้สึกว่ามีคนกำลังจ้องฉันอยู่ ฉันรู้สึกได้จากความรู้สึก รู้สึกถึงพลังงานบางอย่าง ฉันจึงยังไม่คิดจะลืมตาขึ้น
ใครกล้าลืมก็บ้าแล้ว แรงอาฆาตขนาดนี้ แจงไม่กล้าหรอกจ้า แล้วตอนนี้สมองก็กำลังประมวลภาพเหตุการณ์เมื่อคืนทั้งหมด แล้วภาพก็ย้อนเข้ามาในหัวเป็นฉากเป็นตอน จนถึงวินาทีสุดท้ายที่สติอีแจงวูบดับไป
‘ฉิบหายแล้ว!’ ได้แต่คิดในใจ แล้วก็แกล้งเนียนทำเป็นหลับ แต่เชื่อเถอะว่าวิธีนี้ใช้ได้ไม่นานหรอก ผัวอีแจงฉลาด เรื่องแค่นี้ตบตาไม่มีทางรอด
‘เอายังไงดีวะ เมื่อคืนแผลงฤทธิ์ไปตั้งเยอะ เมื่อคืนก็กร่างได้แหละ แต่พอสร่างมาก็อีกเรื่องเลยจ้า ว้า...แย่จัง ใช้แผนเดิมแล้วกัน จะเริ่มละนะ’
“อื้อ ปวดหัว หัวจะระเบิดอยู่แล้วเนี่ย จัสมิน จัสมินจ๋าขอยาแก้ปวดให้แม่แจงจ๋าหน่อยจ้า” ทำเนียนเหมือนตอนไม่มีผัว ทุกเช้าที่เมาค้างก็จะร้องหายาแก้ปวดจากลูก ตอนนั้นลูกก็ดี๊ดี รีบวิ่งหามาให้แม่ทุกครั้งที่ร้อง
