ฉันนั่งร้องไห้อยู่ในห้องน้ำนานเลยล่ะ ไม่รู้ว่าจะต้องทำหน้ายังไง ไม่อยากพูด ไม่อยากคุย ไม่อยากจะทะเลาะ
และที่สำคัญคือฉันไม่ชอบที่มันใช้ความรุนแรงแบบนี้ แต่การที่จะขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำแบบนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องไหม บางทีมันก็แค่การเจอหน้ากัน บางครั้งถ้าหนีไม่ได้ก็แค่ทำเฉยไป
หรือบางคราแค่ขอโทษก็จบ... แม้ความรู้สึกจะไม่เหมือนเดิม แต่ก็คงสร้างใหม่ได้ในเวลาไม่นาน
พอคิดได้แบบนั้นฉันก็ลุกจากชักโครกแล้วก็เดินไปล้างหน้าแปรงฟัน น้ำยังไม่อาบหรอก ไม่ได้เอาผ้าขนหนูเข้ามา แล้วก็ถ้าอาบแล้วเดี๋ยวร่างกายจะตื่นตัว ฉันยังไม่อยากตื่น ฉันต้องการจะนอน ฉันไม่อยากจะทำอะไรทั้งนั้น
เพราะตอนนี้เรื่องที่พี่ชายของเอตายมันย้อนเข้ามาในหัวของฉัน เรื่องนั้นมันทำให้ฉันคิดถึงคำพูดที่พี่ชายของเอได้พูดกับฉันก่อนที่เขาจะจบชีวิตตัวเอง
และทุกครั้งที่ฉันคิดถึง ฉันมักจะเสียใจเสมอ เพราะมันคือความผิดที่กลับไปแก้ไขไม่ได้ ฉันไม่สามา
