รัก(ห้าม)ร้าย

ตอนที่ 3

“ทำไรอ่ะแม่” ฉันเดินลงมาหาแม่หลังจากที่อาบน้ำอาบท่าเรียบร้อย

จะให้นอนต่อก็นอนไม่หลับ แค่หลับตาก็เห็นหน้าไอ้หมายิมละ

“จัดโต๊ะไง ไม่รู้จักเหรอ” ยายแจ๋มตอบแบบกวน ๆ

อย่าว่าบาปบุญเลยนะ ยายแจ๋มแม่ฉันนี่สายกวนตีนนะจ๊ะ

ส่วนพ่อฉันน่ะ เสียเพราะโรคหัวใจวายเฉียบพลันเมื่อ 3ปีก่อน แม่ฉันเสียใจมากเพราะเหตุการณ์เกิดขึ้นแบบไม่ทันตั้งตัว

แต่ความเสียใจก็ถูกบรรเทาด้วยจัสมิน ที่อยู่ในวัยน่ารัก สามารถทำยายแจ๋มยิ้มได้ และอยากมีชีวิตอยู่ต่อ

“รู้จัก แต่ไม่เข้าใจว่าจัดโต๊ะใหญ่ทำไม ทำอย่างกะว่าใครจะมากินด้วย” ฉันย้อนความ

“ก็ต้องมีสิ ไม่มีจะจัดโต๊ะใหญ่ทำไม ถามโง่ ๆ อีกละแกนี่”

“แล้วใครมารับประทานอาหารด้วยล่ะคะคุณนายแจ๋ม” ฉันขี้เกียจต่อความกับแม่ เพราะแม่ฉันอ่ะสามารถพูดกวนต่อได้อยู่แล้ว

“เพื่อนฉันสิ แกอยู่ด้วยนะ เพราะเพื่อนแกก็มาด้วย” ยายแจ๋มว่าพลางจัดเตรียมอาหารที่โต๊ะ

“อย่าบอกว่าไอ้หมายิมนะ”

“ก็เออสิ แล้วเรียกเพื่อนให้มันดี ๆ หน่อยบอกกี่ทีไม่เคยจำ”

“เรียกแบบนี้มานานแล้วเถอะ” ฉันบ่นอุบอิบ

“ถึงบอกให้เปลี่ยนไง พูดยากพูดเย็นจริง ๆ นะแกเนี่ย” ยายแจ๋มเริ่มขึ้นเสียง

“จัสมินล่ะแม่” ฉันเปลี่ยนเรื่องพูด ขี้เกียจถกเถียง

“อยู่บนห้อง นอนหลับไปละ สงสัยเพลีย”

“งั้นออกไปข้างนอกละนะ นัดเพื่อนไว้ ไปละ” ฉันบอกแล้วก็รีบเดินออกมาทันที

“ฉันบอกให้แกอยู่กินข้าวไง” ยายแจ๋มตะโกนตามหลังมา

“ไม่นัดไว้ก่อนช่วยไม่ได้ อีเว้นท์เยอะ ทีหลังต้องจองคิวก่อนนะจ๊ะ มีลูกสวยต้องทำใจ” ฉันหันไปยิ้มให้แม่แล้วหันกลับมาเดินต่อ

“กวนตีนจริง ๆ เดี๋ยวมึงเจอดีแน่อีแจง” แว่ว ๆ เสียงแม่ตะโกนมาอีก แต่ฉันไม่ใส่ใจ

เรื่องคำพูดที่เป็นกันเองกับครอบครัวฉันเป็นของคู่กัน อย่าไปซี เพราะยายแจ๋มชอบพูดคำสมัยพ่อขุน

จริง ๆ ฉันไม่มีนัดหรอก แต่พอรู้ว่าต้องเจอไอ้หมายิม การออกมาข้างนอกย่อมดีกว่าอยู่เห็นหน้ามัน

เดี๋ยวมันจะขี้ตู่ว่าฉันอยากเจอมัน...

เวลาเที่ยงคืนครึ่งฉันขับรถกลับมาบ้าน

ก่อนหน้านี้ฉันไปนั่งดื่มที่ร้านนั่งชิวเพียงลำพัง ไม่ได้มีเพื่อนไปด้วย แต่ผู้นี่ไม่ขาดนะ มีผู้ชายชะเง้อตามองฉันตรึม แต่ฉันขี้เกียจสานต่อสายสัมพันธ์

มันอยู่ในโมเม้นที่ว่าขี้เกียจคุยกับคน

ขี้เกียจทำความรู้จัก

ขี้เกียจถามว่า ฉันมีลูกติดรับได้ไหม

ขี้เกียจพาเข้าบ้านแล้วลูกสาวตั้งคำถามว่า ‘นี่ใครคะแม่’

‘อ๋อ นี่แฟนแม่ค่ะ’ ฉันไม่อยากตอบคำถามพวกนี้

ฉันไม่อยากให้ลูกต้องเจอเหตุการณ์จำพวกนั้น ฉันคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องที่จะให้ลูกสาวจดจำ

สู้ฉันอยู่สวย ๆ แล้วเลี้ยงลูก ดีกว่าไขว่คว้าหาผู้ชายมาเป็นพ่อให้ลูก

ลูกไม่มีพ่อ ไม่ได้มีผลต่อการเจริญเติบโตของลูกขนาดนั้น

ไลน์ ไลน์!

(พีค: อยู่ไหน)

(พีค: นอนยัง)

ไลน์เด้งเข้ามาก่อนที่ฉันจะลงจากรถ

(แจง: บ้าน)

(แจง: ไม)

(พีค: ถามเฉย ๆ)

(พีค: นึกว่าอยู่ข้างนอก)

(แจง: กินเหล้าเหรอ)

(พีค: เออ)

(แจง: ตามบายเลย เพิ่งถึงบ้าน)

(แจง: ขี้เกียจออกละ)

(พีค: ไปไหนมา ไมเพิ่งถึง)

(แจง: นอนกะผู้มา)

(พีค: สัส ถามจริง)

(แจง: ตอบจริง มันส์มากกระแทกทีถึงใจอ่ะ หายเ****นไปอีกนาน)

(พีค: ทำไมเป็นคนส้นตีนวะ)

(แจง: ด่ากูไม กูทำไรผิด)

(พีค: สงสารจัส)

(แจง: หาพ่อให้ลูกไง เย็ดดุรับพิจารณาเป็นพิเศษนะบอกเลย)

(พีค: อีแรด)

(แจง: สัส! เลิกคุย จะเข้าบ้านละ)

ฉันเก็บมือถือใส่กระเป๋า แล้วจากนั้นก็ลงจากรถ เข้าบ้านนอนพักผ่อน เพราะถ้าจำไม่ผิดพรุ่งนี้จะมีลูกค้ามาลองชุดที่ร้าน

ฉันต้องตื่นเช้าหน่อย ถึงแม้พรุ่งนี้จะเป็นวันอาทิตย์ที่ไม่จำเป็นต้องตื่นเช้าเพื่อไปส่งลูก แต่ฉันต้องตื่น ไม่งั้นยายแจ๋มเล่นงานฉันแน่

ฉันขี้เกียจฟังยายแจ๋มบ่น