“ทำไมสั่งมาเยอะ มาแค่สองคน” ฉันมองของตรงหน้าที่มันมากมายจนไม่น่าจะใช่คนสองคนที่จะจัดการหมด
“เสียพลังงานเยอะ แดก ๆ ไปเถอะ ผอมจะตายอยู่ละ ถ้าแดกไม่หมดไม่ได้แดกเหล้า” ไอ้หมายิมมันว่าพร้อมกวาดของทุกอย่างลงหม้อ
“กินหมดนี่ก็กินเหล้าไม่ได้พอดี” ฉันกะพริบตาปริบ ๆ ใส่มัน
“อย่ามางอแง”
“งอแงกับมึงได้เหรอ” ฉันกะพริบตาถี่กว่าเดิม
“กะพริบเหี้ยไรนัก อยากโดนตะเกียบจิ้มตาบอดไหม” ไอ้เวรนี่ปากหมาจริง
“เฮ้อ...” ฉันทำหน้าเศร้านิด ๆ
“ไอ้แจง” มันเอ่ยเรียก
“...” มองหน้ามันแต่ไม่พูด
“ดูแลตัวเองบ้าง ไม่ใช่ยัดห่าแต่เหล้า” หืมมมมม ไอ้หมายิมมันพูดด้วยโทนเสียงที่ปกติ
พูดเหมือนห่วงฉันเลยว่ะ
อีแจงเหลิงต่อไม่รอแล้วนะ
“มึงเป็นผัวมึงก็ดูแลดิ” ฉันจ้องหน้ามันแล้วยิ้ม พอมั่นใจว่ามันรู้สึกฉันก็หยอดไม่บันยะบันยัง
พูดง่าย ๆ คือมึงเตรียมโดนกูอ่อยเลยอ่ะ
“เป็นง่อยเหรอไอ้สัส เลิกกวนกูแล้วแดก” มันนิ่งไปพักใหญ่แล้วก็กลบเก
