“ควรเลิกมองกูแบบนั้นนะแจง” มันพูดข่มขู่ฉันอีกแล้ว แต่ฉันก็ยังจ้องหน้ามัน ไอ้ห่านี่ชอบข่มขู่ฉันอยู่เรื่อย รู้สึกหงุดหงิดชะมัด
ทำไมฉันไม่มีเรื่องมาข่มให้เหนือกว่ามันบ้างนะ ฉันจะอ่อนให้มันตลอดเลยหรือไง
ได้แต่คิดแล้วก็สงสัยในตัวเอง
“สรุปไม่โดนสักที ไม่ดีขึ้นเลยใช่ไหม” มันพูดชิดริมหูฉัน
“ยิม!” ฉันชักจะโมโหกับนิสัยบ้า ๆ ของมันแล้วล่ะ ทำอะไรควรสนใจสถานที่สักนิด แต่นี่ไม่เลย นั่งอยู่หน้าร้านเสือกมาลวนลามบีบหน้าอ่งหน้าอกฉันอยู่ได้
ไอ้ยิมที่ฉันเคยรู้จักมันไม่ใช่คนแบบนี้เลยแม้แต่นิดเดียว
“อย่ามาขึ้นเสียงใส่ เดี๋ยวกูอดใจไม่ไหวก็ปิดร้านขย่มแม่ง” มันขู่อีกแล้ว รอบนี้มันบีบนมฉันอย่างแรงด้วย
ตั้งแต่กินข้าวเสร็จมันก็ไม่ให้ฉันลุกไปไหน ให้ตามติดทุกฝีก้าว จะดีหน่อยก็ตรงที่ฉันได้หายใจตอนเข้าห้องน้ำ นอกนั้นอยู่ในสายตามันตลอด
“หยาบโลน” ฉันว่าแล้วหันหน้าหนีจากมัน
“หยาบกับมึงแค่คนเดียว” แม่งพูดแล้วก็กดจมู
