ผมสะดุ้งลืมตาตื่นเพราะได้ยินเสียงดังตุบ! เหมือนอะไรบางอย่างตกลงกระทบพื้น
“ลงไปทำไร” ลุกขึ้นมานั่ง และมองไปที่พื้นข้างเตียง “จะหนีเหรอ”
ก็ถามไปงั้น สภาพนี้ไม่น่าจะมีปัญญาหนี
“…” ร่างเล็กมองตาขวาง อืม ก็เรื่องปกตินะ จะให้เธอยิ้มให้ผมมันคงเป็นความฝันมากกว่า แต่ว่าบางทีแม้กระทั่งความฝันก็อาจจะยากครับ
“อยากเข้าห้องน้ำเหรอครับ” ผมว่านี่คือน้ำเสียงที่อ่อนโยนที่สุดแล้วนะ
เอาน่า ผิดพลาดไปแล้ว ผิดพลาดไปแล้ว ต่อจากนี้เริ่มต้นใหม่แล้วกันนะ
จะพยายามอ่อนโยนและใจดีให้ได้มากที่สุด เพราะยังไงเธอก็คือคนที่จะอยู่กับผมไปตลอดชีวิตของผม
“เดี๋ยวพี่อุ้มนะ หนูน่าจะยังเดินไม่สะดวก” ผมลุกลงจากที่นอน ยัดเยียดความหวังดีที่เธอไม่ต้องการ เดินมาช้อนตัวเธอขึ้น เธอไม่ขัดขืน คงเพราะไม่อยากฝืนตัวเอง
ผมอุ้มเธอมานั่งที่ชักโครกในห้องน้ำ ถลกเสื้อยืดตัวใหญ่ของผมที่อยู่บนตัวของเธอขึ้นมาผูกรัดไว้ที่ใต้ราวนมของเธอ เนื่องจากเ
