NAF TALK
“คนมองทั่วโรงอาหารแล้วนะคะพี่นาฟ ใครอยากพูดอะไรก็ปล่อยเขาพูดไปเถอะค่ะ คนเรามีปากอ้าพะงาบ ๆ ห้ามกันได้ที่ไหน” แม่บ้านส่วนตัวของผม ไม่ ๆ ตอนนี้ต้องเรียกเธอว่าคู่หมั้น เธอคือคู่หมั้นของผม อ่า…
คนดีคือชื่อของเธอ จากนี้ไปผมจะกล่าวถึงเธอด้วยสรรพนามที่เป็นชื่อเธอแล้วกัน
คนดีเธอเดินมาหยุดข้างกายผม อุ้งมือเล็ก ๆ ของเธอยื่นมาจับที่แขนของผม มือของเธอมีแรงสั่นเล็กน้อย
“ก็ใช่ มีปากอยากจะแหกปากพูดอะไรก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่เรื่องของเรา” ผมยื่นมือมากุมมือของคนดี ดวงหน้าของเธอตอนนี้ที่แสดงออกมานั้นเธอคงรู้สึกอาย ดูเหมือนเธอจะไม่มีความมั่นใจเหมือนที่ผ่านมา
ผมจับมือข้างที่คนดีสวมแหวนหมั้นขึ้นมาโชว์ต่อหน้าผู้คนที่กำลังมองมาด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น “คราวนี้ก็ไม่ต้องพากันสงสัยหรือเอาไปนินทาคิดกันไปเองต่าง ๆ นานา เพราะว่ากูหมั้นกับน้องมันจริง ๆ เหตุผลง่าย ๆ ก็คือ… แม่ของลูกคือคนที่ดีที่สุด ไม่ใช่ดอกไ
